Grusza Tongrówka – uprawa, odporność, zapylacze

Jej owoce są bardzo smaczne. Grusza Tongrówka to stara, jesienno-zimowa odmiana. Owoce nadają się do jedzenia od października do lutego.

Grusza Tongrówka – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. W Polsce jest też znana jako Bera Durondeau.

Inne nazwy: Bera Durondeau, Beurre Durondeau, Birne von Tongres, De Tongre, Durandeau, Durondeau, Poire de Tongre

Pochodzenie: około 1811 rok (Belgia)

Dojrzewanie: październik – listopad (X-XI)

To odmiana jesienno-zimowa. Gruszki Tongrówki przechowują się do stycznia – lutego (I-II).

Owoce: duże i średniej wielkości (długość około 9 cm); skórka cienka, ale mocna, po dojrzeniu złocistożółta, z rumieńcami od słońca, z odcieniem cynamonowym; miąższ kremowy, bardzo soczysty, smaczny, miękki, rozpływający się w ustach, słodki, lekko korzenny

Przeznaczenie: do jedzenia na surowo

Gleba: żyzna; najlepiej lekko kwaśna (pH 6,2-6,7)

Gruszka Tongrówka jest dość wymagająca co do żyzności gleby.

Stanowisko: słoneczne

Drzewo rośnie szybko. Owocuje obficie. Dawniej Tongrówkę szczepiono ją na pigwie.

Oporność: dobra

Dobrze znosi mróz. Nie potrzebuje oprysków. Wyróżnia się odpornością na takie choroby jak zaraza ogniowa oraz parch.

Zapylacze: Bera Bosca, Bonkreta Williamsa, Dobra Ludwika, Duanna Zimowa, Hardenpont Zimowa, Komisówka, Konferencja, Kongresówka, Madame Verte, Paryżanka

Ciekawostki

Gruszkę Tongrówkę wyhodował z nasiona Charles Louis Durondeau (1766-1857) z Tongre-Saint-Martin (Belgia). Było to najprawdopodobniej w 1811 r. Około 1823 r. nowa odmiana pojawiła się w sprzedaży. Mimo dobrego smaku i odporności, przez dziesiątki lat była odmianą tylko lokalną. Hodowca nazwał ją Durondeau (od swojego nazwiska). Była dziełem jego życia.
Gruszka Tongrówka nigdy nie była w Polsce popularna. Ogrodnicy polscy znali ją jednak już w XIX w. Wspomniał ją Edmund Jankowski w artykule „Belgijscy hodowcy gruszek” w „Ogrodniku Polskim” z 1893 r.
Grusza Tongrówka jest obecnie ceniona w Belgii i Francji, jaka stara, odporna, bardzo smaczna odmiana. W tych krajach najłatwiej kupić sadzonkę. Sprzedawana jest zwykle jako Beurre Durondeau.