Ma smaczne, słodko-kwaśne owoce. Grusza Salisbury to stara odmiana. Jest niewybredna co do gleby, dość odporna na mróz, ale bywa atakowana przez parcha.
Inne nazwy: Calebasse Bosc, Calebasse Princesse Marianne, Fruhe Bosc, Kaiserkrone, Królewna Marianna, Księżniczka Marianna, Marianne, Paradise d Automne, Princesse Marianne, Prinzessin Marianne
Pochodzenie: początek XIX wieku (pogranicze Belgii i Holandii)
Dojrzewanie: wrzesień-październik (IX-X)
Owoce: duże i średniej wielkości (długość 7-9 cm); zielonożółte z dużą, nieregularną, rdzawą powierzchnią; ogonek długi, ustawiony skośnie; miąższ żółtobiały, soczysty, słodko-kwaśny, delikatny, bardzo smaczny
Przeznaczenie: odmiana deserowa (do jedzenia na surowo) oraz na soki, przetwory, domowe alkohole
Gruszki Salisbury są najlepsze po przechowaniu w chłodzie.
Gleba: przeciętna; bardzo dobrze plonuje także na słabych glebach (nawet na piasku)
Przed wiekiem mawiano, że gdzie sad nie chce rosnąć z powodu kiepskiej ziemi, tam wyda owoce grusza Salisbury.
Na glebach suchych gruszki Salisbury są mniejsze. Drzewo rośnie wolniej i ma mniejsze wymiary niż na ziemi żyznej.
Na glebie piaszczystej z domieszką gliny grusza Salisbury rośnie silniej i ma większe owoce. Gruszki dłużej nie opadają.
Stanowisko: słoneczne, toleruje półcień
Grusza Salisbury rośnie szybko. Zwykle zaczyna owocować po 4-5 latach i wydaje owoce nie co roku. Jest uważana za średnio plenną. Nadaje się nawet do uprawy w górach.
Odporność: dość dobra na mróz, ale raczej słaba na parcha
Grusza Salisbury ma podobną odporność na mróz jak np. Komisówka, Konferencja, Faworytka, Trewinka czy Triumf Packhama. Młode drzewka Salisbury dobrze jest zabezpieczać na zimę.
Zapylacze: Bera Hardego, Bonkreta Williamsa, Faworytka
Ciekawostki
- Grusza Salisbury ma wiele nazw. Jedną z nich – Prinzessin Marianne, nadano jej na cześć księżniczki Marianny Orańskiej (1810-1883), córki króla Niderlandów Wilhelma. Księżniczka słynęła z zamiłowania do koni i jeździectwa. Była związana m.in. ze Śląskiem.
- Ta odmiana była polecana do uprawy na ziemiach polskich przez IV Zjazd Owocoznawców, który odbył się w 1909 roku w Częstochowie.
O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
- Wiedza własna
- „Sad i ogród owocowy” z 1912 roku Edmunda Jankowskiego
- „Ogrodnik Polski” z 1903 roku