Kropki na jej skórce przypominają łuski pstrąga. Grusza Pstrągówka to stara, odporna odmiana. Nie jest wybredna co do ziemi, ale lubi wilgoć.

Grusza Pstrągówka – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.

Inne nazwy: Corail, Corille, Forelle, Forellenbirne, Forellenbirne, Poire triutee, Trout, Truit Petit Corail

Pochodzenie: prawdopodobnie XVIII wiek (prawdopodobnie Niemcy)

Dojrzewanie: XI-XII (listopad-grudzień)

Owoce: średniej wielkości (długość około 6-7 cm); mają ładny kształt; skórka cytrynowożółta, z charakterystycznymi plamkami przypominającymi łuski pstrąga (stąd nazwa Pstrągówka) oraz mocnym rumieńcem; miąższ białokremowy, soczysty, bardzo smaczny, delikatny, słodki; lekki zapach

Ogólnie gruszki Pstrągówki są ładne. Dobrze się kiedyś sprzedawały na targach.

Przeznaczenie: do jedzenia na surowo oraz do ciast

Gruszki Pstrągówki są jak z obrazka. Na skórce mają charakterystyczne plami, jak łuski pstrąga. Fot. Niepodlewam

Gleba: przeciętna, wilgotna; najlepiej lekko kwaśna (pH 6,2-6,7)

Grusza Pstrągówka jest niewybredna co do żyzności gleby. Dobrze rośnie na piasku, ale ziemia powinna być lekko wilgotna. Grusza Pstrągówka nie lubi suchej gleby.

Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień

Drzewo osiąga średnie rozmiary. Owocuje obficie co roku. Grusza Pstrągówka rośnie wyższa w zacisznych miejscach. Owoce z drzew rosnących w takich miejscach są też uważane za smaczniejsze.

Oporność: dobra

Grusza Pstrągówka ogólnie rośnie zdrowo. Jest odporna na mróz.

Jesienią warto wygrabiać opadłe liście spod gruszy Pstrągówki. To odmiana średnio odporna na parcha.

Zapylacze: Bonkreta Williamsa, Dobra Ludwika, Faworytka, Jozefinka, Komisówka, Konferencja, Nelis Zimowa

Ciekawostki

Najprawdopodobniej to odmiana niemiecka. Gruszę Pstrągówkę znalazł około 1806 roku lekarz i pomolog August Fredrich Adrian Diel (1756-1839). Gdzie i kiedy została wyhodowana – nie wiadomo.

W XIX wieku grusza Pstrągówka bardzo dobrze sprzedawała się targach w Niemczech i Polsce. Ma bowiem smaczne i bardzo ładne owoce „jak z obrazka”.

Na przełomie XIX i XX wieku grusze Pstrągówki były sadzone w sadach przy szkołach. Ich gruszki lubiły dzieci.

Pod koniec XIX wieku była również znana grusza Pstrągówka Zimowa. Uważano ją za pododmianę Pstrągówki. Miała większe od niej owoce, mniej pachnące, trochę później dojrzewające. W Polsce sprzedawała ją szkółka braci Hoserów. Dziś to odmiana zapomniana na świecie.

Grusza Pstrągówka to nadal odmiana sadzona. Jest lubiana np. w Niemczech i USA. Można ją kupić również w Polsce.

Krzyżówką grusz Pstrągówka oraz Faworytka jest grusza Hortensia.

Na szerszą skalę gruszki Pstrągówki uprawia się np. w Chile. Fot. Niepodlewam

O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ

Źródło:
*wiedza własna
*„Ogród szkolny”, Franciszek Langauer i Eustachy Wołoszczak, 1889 rok
*„O sadownictwie i ogrodnictwie”, Szymon Śmigaj, 1919 rok
*„Ogrodnik Polski”, 1899 rok
*„Holenderski sad”, Groningen, J.B. Wolters, 1868 rok
*„Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok

Rysunek gruszki Pstrągówka z XIX wieku został opublikowany za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii