Jej pyszne owoce pachną migdałami. Grusza Nelis Zimowa to stara odmiana dla koneserów. Na mróz oraz choroby jest średnio odporna.
Inne nazwy: Bera Skórzana, Colmar Nelis, Coloma’s Winter-Butterbirn, La Bonne-Malinoise, Nelsa, Nelis d`Hiver, Skórzana, Thouin, Winter Nelis
Pochodzenie: około 1800 roku (Belgia)
Dojrzewanie: listopad-luty (XI-II)
Gruszki Nelis Zimowa zbiera się we wrześniu i październiku (IX-X). Do jedzenia nadają się po przechowaniu w chłodzie: w listopadzie-grudniu (zebrane we wrześniu) lub do lutego (zebrane w październiku).
Owoce: średniej wielkości (długość 6-7 cm); kształt pękaty; ogonek długi, wygięty w łuk; skórka rdzawożółta, gruba szorstka; miąższ kremowy, słodki, soczysty; ładny zapach z delikatną nutą migdałową
Gruszki Nelis Zimowa nie są ładne z wyglądu. Wyróżnia je niepowtarzalny smak i zapach.
Przeznaczenie: świetne owoce deserowe oraz do ciast
Gleba: przeciętna; najlepszy jest odczyn lekko kwaśny (pH 6,2-6,7)
Grusza Nelis Zimowa nie jest wymagająca co do gleby. Dobrze rośnie na prawie każdej.
Stanowisko: słoneczne; toleruje lekki półcień
Odporność: średnia
Grusze Nelis Zimowa w młodym wieku wymagają zabezpieczenia przed mrozem. W deszczowe lata bywa atakowana przez choroby grzybowe. Jednak w uprawie amatorskiej dobrze sobie radzi bez oprysków.
Zapylacze: Amanlisa, Baszelie, Bera Bosca, Bera Diela, Bonkreta Williamsa, Duanna Zimowa, Faworytka, Hardenpont Zimowa, Komisówka, Krzywka, Patawinka, Wienneńska, Winiówka Francuska
Ciekawostki
- Gruszę Nelis Zimowa wyhodował Jean Charles Nelis (1748-1834) – słynny pomolog belgijski. Za swoje dokonania w dziedzinie sadownictwa dostał tytuł szlachecki.
- Grusza Nelis Zimowa prawie od razu po wyhodowania odniosła duży sukces handlowy. Od 1818 roku sadzono ją w sadach angielskich, a od 1823 roku – w sadach w USA.
- W Polsce grusza Nelis Zimowa była popularna na przełomie XIX i XX wieku. Nelis Zimowa i Duanna Zimowa były uważane za najlepsze odmiany zimowe.
- Dziś grusza Nelis Zimowa jest rzadka w Polsce. Młode drzewko można kupić m.in. w Belgii, Francji, Niemczech, Nowej Zelandii, Wielkiej Brytanii.
O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
*wiedza własna
*„Ogrodnik i Pszczelarz”, 1912 rok
*„Ogród szkolny” z 1889 roku Franciszka Langauera i Eustachego Wołoszczaka
*„Ogrodnik Polski”, 1885, 1892 i 1893 rok
*”Deutsche Pomologie” Wilchelm Lauche, 1882-1883 roku
Publikacja ryciny gruszy Nelis Zimowa z XIX wieku za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii
