Ma bardzo duże owoce. Grusza Kongresówka to stara odmiana z XIX wieku. Jej gruszki są uważane za jedne z najlepszych na świecie. Mają orzeźwiający smak.
Inne nazwy: Andenken an den Congress, Congress-Birne, Kongressbirne, Souvenir du Congres, Pamiątka Kongresu, Souvenir du Congres Pomologique de France
Pochodzenie: około 1857 rok (Francja)
Dojrzewanie: wrzesień (IX)
Owoce: duże i bardzo duże (długość około 10 cm, a waga nawet do 40 dag); pękate, lekko niekształtne, czasem guzowate; skórka cienka, gładka, jasnożółta z lekkim rumieńcem; miąższ kremowy, rozpływający się w ustach, bardzo smaczny, orzeźwiający, z delikatnie cytrynowo-korzennym posmakiem, bez kamienistych ziaren; lekko pachnące
Gruszki Kongresówki są świetne w smaku. Najlepiej smakują prosto z drzewa. To odmiana uważana za jedną z najsmaczniejszych na świecie. Nie nadają się do długiego przechowywania (maksymalnie 2 miesiące).
Gleba: żyzna, najlepiej piaszczysto-gliniasta; najlepszy jest odczyn lekko kwaśny (pH 6,2-6,7)
Stanowisko: słoneczne, koniecznie osłonięte od wiatru
Problem może sprawiać… ciężar gruszek Kongresówek. Gdy dojrzewają, są zwykle tak duże i ciężkie, że spadają (i się obijają). Łatwo też opadają na wietrze. Poza tym pod ciężarem owoców mogą się łamać gałęzie. Dlatego grusza Kongresówka wymaga często podpierania gałęzi z dojrzewającymi owocami.
Grusza Kongresówka osiąga średnie rozmiary jako drzewo. Wcześnie zaczyna regularnie owocować. Plon jest średnio duży.
Odporność: dobra
W młodym wieku grusza Kongresówka wymaga zabezpieczania przed mrozem. Jest jednak bardziej odporna na mróz niż np. popularna w Polsce Bonkreta Williamsa. Jest mało wrażliwa na choroby.
Nadaje się tylko do uprawy amatorskiej. Rośnie zdrowo bez chemicznych oprysków. Wadą tej odmiany jest podatność na opadanie gruszek na wietrze. Warto ją sadzić w niskich szpalerach, przy murach, bramkach. Ładnie wygląda, a owoce są wtedy mniej narażone na przedwczesne opadanie.
Zapylacze: Bonkreta Williamsa, Dobra Ludwika, Esperena Pańska, Faworytka, Jozefinka, Lektjera, Trewinka
Ciekawostki
- Grusza Kongresówka to pomnik. Została tak nazwana, by upamiętnić międzynarodowe spotkanie pomologów, czyli specjalistów od sadów, w Paryżu w 1867 roku. Żywy pomnik okazał się bardzo trwały, bo w XXI wieku Kongresówka to nadal ceniona i uprawiana odmiana, ale amatorska.
- Kongresówkę wyhodował M.Moral. Gruszki Kongresówki zostały oficjalnie opisane w 1868 roku.
- Grusza Kongresówka już w XIX wieku zachwycała sadowników. W 1874 roku do uprawy w USA zachwalało ją m.in. czasopismo „California Farmer and Journal of Useful Sciences”.
- Do Polski grusza Kongresówka została sprowadzona w latach 1872-1874 najprawdopodobniej przez braci Bardetów – znanych ogrodników z Siedlec.
- Nazwę „Kongresówka” wymyślił prof. Edmund Jankowski (1849-1938) – słynny polski specjalista od roślin sadowniczych.
„Polską nazwę, dziś już powszechnie przyjętą, nadałam jej dla krótkości” – napisał o gruszce Kongresówka w „Ogrodniku Polskim” z 1892 roku.
- Kongresówka była polecana do uprawy na ziemiach polskich przez IV Zjazd Owocoznawców, który odbył się w 1909 roku w Częstochowie.
O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
*wiedza własna
*„Sad i ogród owocowy”, Edmund Jankowski, 1912 rok
*„Ogrodnik Polski”, 1892 rok
*”Deutsche Pomologie” Wilchelma Lauche z 1882-1883 roku
