![](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2023/08/baner-sklepu-niepodlewam.jpg?w=788&ssl=1)
Mocno pachnie z nutą pieprzu. Cząber górski to zioło i przyprawa, znana jako czubryca. Jest też rośliną ozdobną i miododajną. Lubi słoneczne stanowiska.
![](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2019/09/czaber-gorski.jpg?resize=640%2C480&ssl=1)
Inne nazwy: Cząber zimowy, Czubrica, Czubryca, Satureja montana
Cechy: krzewinka zimozielona
Cząber górski nie zrzuca liści na zimę. To wieloletnia roślina ozdobna, przyprawa i zioło. Zwykle cząber uprawia się w gruncie. Nadaje się też do uprawy w donicach.
Wysokość: 30 cm
Kwitnienie: lipiec – wrzesień (VII-IX)
Cząber górski ma drobne kwiaty: białe lub lekko różowe. Pachną silnie, tak samo jak cała roślina. Kwiaty zwabiają pszczoły.
Rozmnażanie: nasiona i sadzonki z odkładów poziomych
Cząber górski jest średnio trudny do rozmnożenia z nasion. Bardzo łatwo go rozmnożyć z sadzonek.
- Nasiona – wysiew w kwietniu (IV) od razu do gruntu. Głębokość siewu – około 0,5 cm. Można też siać cząber z rozsady – nasiona sieje się wtedy w połowie marca (III) do skrzynek w mieszkaniu lub w inspekcie. Młode rośliny przesadza się do gruntu w maju (V).
- Sadzonki – cząber górski jest niski i łatwo się sam ukorzenia. Sadzonki pobiera się, odcinając je od roślin matecznych. Można też dzielić kępy i przesadzać. Cząber górski najlepiej przyjmuje się w kwietniu i maju (IV-V) oraz pod koniec lata.
Wykorzystanie: w kuchni – przyprawa do fasoli, bobu, mięsa, jaj, warzyw, sera, placków ziemniaczanych, zapiekanek, ziemniaków; w lecznictwie – działanie przeciwzapalne, lekko pobudzające; w ogrodzie – roślina ozdobna
Cząber górski jest tradycyjną przyprawą bułgarską, nazywaną czubrica (czubryca).
Ma mocny, ziołowy zapach z nutą pieprzu. Zapach jest podobny jak ma cząber ogrodowy, ale mocniejszy.
Uwaga! Potrawy na ciepło doprawia się cząbrem dopiero pod koniec gotowania. Za wczesne doprawienie może nadać daniom gorzkawy posmak.
![](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2019/09/czaber-gorski-czubrica.jpg?resize=640%2C480&ssl=1)
Dawniej w Polsce cząber był zalecany tym, którzy za długo śpią. Uważano go też za afrodyzjak.
„Chciwość zbytnią spania oddala” – podawał „Zielnik czarodziejski” z 1893 roku Józefa Rostafińskiego.
Cząber górski to także roślina ozdobna, np. na skalniaki.
Zbiór: cały rok
Cząber górski nadaje się do użytku w postaci świeżej i suszonej. Nadaje się do mrożenia.Najlepsze w smaku są młode pędy, liście oraz kwiaty. Zimą cząber górski jest mniej aromatyczny, miewa podsuszone liście.
Stanowisko: słoneczne; toleruje lekki półcień
Ziemia: przeciętna, piaszczysta; najlepiej o odczynie od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6-7,5)
Podlewanie: bardzo oszczędne
Cząber górski potrzebuje systematycznego podlewania tylko, gdy rośnie w donicach. Lepiej podlewać go za mało niż za dużo.
Nawożenie: co 2 tygodnie od maja do 15 lipca (V-VII)
Do nawożenia cząbru górskiego najlepiej stosować nawóz naturalny do ziół.
![](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2019/09/czaber-gorski-czubryca.jpg?resize=640%2C480&ssl=1)
Odporność na mróz: bardzo dobra
Cząber górski dobrze zimuje w gruncie. Jeśli rośnie w donicy, musi być zabezpieczony przed mrozem. Donicę można np. zadołować w ogrodzie lub wnieść do chłodnego lecz widnego pomieszczenia, np. garażu czy piwnicy.
Choroby i szkodniki: bardzo odporny
Cząber zimowy choruje rzadko. Nie lubią go szkodniki.
Jeśli atakują go choroby, to zwykle z powodu zbyt obfitego podlewania.
Warto wiedzieć
- Cząber górski pochodzi z południowej Europy. Jest popularny w takich krajach jak Bułgaria, Chorwacja, Słowenia, Włochy.
- Nazwa łacińska cząbru – Satureja, prawdopodobnie pochodzi od Saturnów – bożków płodności w starożytnej Grecji.
- W polskich ogrodach od wieków uprawiany jest też cząber ogrodowy (Satureja hortensis), ale jako roślina jednoroczna.
- Cząber warto siać obok fasoli. W towarzystwie tego zioła fasola zdrowiej rośnie i lepiej plonuje. To również bardzo dobre połączenie w daniach.
- W XVIII wieku cząber nazywano też Pfefferkraut (z języka niemieckiego), czyli pieprzowe ziele.