Preferuje cień, wilgoć i chłód. Choina karolińska odporna jest na mróz, choroby i szkodniki. Szkodzą jej susza i nadmierne nasłonecznienie.
Pochodzenie: Ameryka Północna
W naturze choina karolińska rośnie w USA. To rzadki gatunek występujący najczęściej w południowo-wschodnich stanach tego kraju, m.in. Karolinie Południowej i Karolinie Północnej. Stąd nazwa: choina karolińska.
W stanie dzikim osiąga do 30 metrów wysokości. Odmiany ogrodowe są znacznie niższe.
Inna nazwa: Tsuga caroliniana, Tsuga karolińska
Wysokość: 1-5 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: 1-3 m (w zależności od odmiany)
Choiny karolińskie mają różne kształty, w zależności od odmiany. Najczęściej są piramidalne lub typu płaczącego.
Nie mają tendencji do łysienia od dołu.
Liście: zielone, miękkie igły (nie opadają na zimę)
Ozdobą choin karolińskich są także małe szyszki (długość do 4 cm). Pojawiają się w maju.
Gleba: żyzna; odczyn kwaśny i lekko kwaśny (pH 5-6)
Podlewanie: umiarkowane
Choiny karolińskie lubią wilgoć w ziemi oraz powietrzu. Dobrze rosną w ogrodach wilgotnych, chłodnych, z mgłami, zacienionych, ze stawem lub strumykiem.
Stanowisko: półcień lub cień
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze i grupy w zacienionych ogrodach
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Dobrze znosi temperaturę do prawie minus 30 stopni Celsjusza.
Cięcie: marzec – kwiecień (III-IV)
Dobrze znosi nawet mocniejsze cięcie.
Choroby i szkodniki: odporna
Rzadko choruje, nie lubią jej szkodniki. Może gubię igły z braku wody, upału oraz nadmiaru słońca.
Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza.
Ciekawa odmiana choiny karolińskiej
- La Bar Weeping – pokrój rozłożysty
Warto wiedzieć
Choinę karolińską opisał Georg Engelmann (1809-1884) – amerykański lekarz, botanik i kolekcjoner roślin (z pochodzenia Niemiec). Upamiętnia go świerk Engelmanna.
Choina karolińska to jeden z wielu gatunków choin. Inne to m.in. choina chińska (Tsuga chinensis), choina kanadyjska (Tsuga canadensis), choina różnolistna (Tsuga diversifolia). Choina karolińska jest najrzadziej spotykana.
