Jest karłowy i odporny. Bukszpan drobnolistny jest świetny na obwódki, niskie żywopłoty czy bonsai. Doskonale znosi mocne przycinanie.
Cechy: krzew zimozielony
Inne nazwy: Bukszpan japoński, Buxus microphilla, Buxus microphilla japonica, Buxus microphilla Siebold&Zucc
Wysokość: 1-2 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: 1-2 m (w zależności od odmiany)
Bukszpan drobnolistny rośnie bardzo wolno. To karłowy gatunek bukszpanu. Zwykle dorasta tylko do 1 metra wysokości.
Dodatkowo wymiary bukszpanu drobnolistnego łatwo korygować cięciem. Znosi je świetnie.
Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)
Bukszpan drobnolistny jest miododajny. Chętnie odwiedzają go pszczoły. Kwitną nawet małe, młode okazy.
Kwiaty: żółte, drobne
Bukszpan drobnolistny ma kwiaty niepozorne. Jest ich bardzo dużo.
Zapach: przyjemny, delikatny
Owoce: bez wartości zdobnej
Bukszpany drobnolistne wyglądają jak kanciaste torebki. Początkowo są zielone, a potem brązowieją.
Liście: zielone lub żółto-zielone; grube, sztywne, z gładkimi brzegami; nie opadają na zimę
Bukszpan drobnolistny jest ozdobny z liści.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa krzewów, niskie żywopłoty, obwódki, zielone rzeźby, uprawa w donicach, bonsai, dekoracja grobów
Bukszpan drobnolistny jest niski. Nadaje się także do małych ogródków.
Pomysły na bukszpanowe obwódki CZYTAJ TUTAJ
Stanowisko: słoneczne, półcień, cień
Bukszpan drobnolistny nie jest wybredny co do stanowiska. Odmiany o liściach pstrych potrzebują więcej słońca niż z liśćmi zielonymi. Dobrze toleruje upały.
Gleba: przeciętna; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6,5-7,5)
Bukszpan drobnolistny jest niewybredny co do ziemi.
Podlewanie: umiarkowane
Bukszpan drobnolistny lubi być podlewany lecz nie może mieć zbyt mokro. Dobrze znosi lekkie przesuszenie.
Nawożenie: kwiecień – lipiec (IV-VII)
Bukszpan drobnolistny nie potrzebuje obfitego i częstego nawożenia. Wystarczą 1-2 dawki nawozu do krzewów ozdobnych z liści (zawierają większą dawkę azotu) według dawki na opakowaniu.
Bukszpanów nie należy nawozić później niż w lipcu (VII). Zbyt długie nawożenie powoduje przemarzanie bukszpanów zimą.
Rozmnażanie: nasiona, sadzonki zdrewniałe
Bukszpan drobnolistny najłatwiej rozmnaża się z sadzonek, które mają tak zwane piętki. Można je ukorzeniać w gruncie albo skrzynkach. Sadzonki bukszpanów dobrze ukorzeniają się w maju i czerwcu (V-VI) .
Cięcie: marzec – wrzesień (III-IX)
Bukszpan drobnolistny świetnie znosi cięcie, także mocne. Cięcie najlepiej wykonać 3 razy w sezonie:
- Pierwsze cięcie – robi się w marcu (III). Nożycami ścina się wierzchołki pędów. Wraz z nimi likwiduje się groźnego szkodnika – miodówkę bukszpanową, która oszpeca i osłabia bukszpany.
Więcej o zwalczaniu miodówki bukszpanowej CZYTAJ TUTAJ
- Drugie cięcie – wykonuje się w czerwcu (VI).
- Trzecie cięcie – robi się na przełomie sierpnia i września (VIII-IX).
Bukszpan drobnolistny najlepiej przycinać w dni pochmurne.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Bukszpan drobnolistny nie potrzebuje ochrony przed mrozem. Podczas mroźnych zim bez śniegu może jednak schnąć. Dlatego przed zimą warto go podlać i ściółkować np. korą.
Choroby i szkodniki: odporny
Bukszpan drobnolistny rośnie zdrowo. Nie sprawia problemów.
Najgroźniejszym szkodnikiem bukszpanów jest miodówka bukszpanowa.
Ciekawe odmiany bukszpanu drobnolistnego
- Faulkner – zielony; wysokość 1 m
- Golden Triumph – żółto-zielony; wysokość 1 m
- Winter Gem – zielony; wysokość 1 m
Warto wiedzieć
- Bukszpany – także bukszpan drobnolistny – zawierają alkaloidy, m.in. buksynę. Może ona spowodować zatrucie. Objawy to m.in. drgawki, wymioty, biegunka. Bukszpany są niebezpieczne tylko po zjedzeniu. Bez obaw można dotykać liści rękami bez rękawic.
- Bukszpan drobnolistny (Buxus microphylla) nie jest jedynym gatunkiem bukszpanu uprawianym w polskich ogrodach. Bardziej popularny jest bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens). Spotykany jest też m.in. bukszpan koreański (Buxus sinica), który dawniej był uważany za rodzaj bukszpanu drobnolistnego.