W czasie kwitnienia zachwyca ogromną ilością kolorowych przykwiatków. Bugenwilla (Bougainvillea) to pnącze do uprawy na parapecie, balkonie, tarasie. Można je prowadzić jako drzewko.
Popularne nazwy: bogenwila, bogila, bogila grecka, kepalo kiapolo, papierowy kwiat, pukanawila, pua kepalo, puti tai nobiu
Wysokość: 2-4 m
Długość pędów reguluje się poprzez coroczne cięcie. Bugenwilla nadaje się także do prowadzenia w formie drzewka lub bonsai.
Kwitnienie: obfite lub średnio obfite (w zależności od gatunku i odmiany); od maja do września (V-IX); szczególnie dużo kwiatów pojawia się wiosną oraz pod koniec lata, gdy długość dnia wynosi około 10 godzin
Ozdobą bugenwilli są podkwiatki w kolorze białym, różowym, fioletowym, czerwonym. Jest ich bardzo dużo, wyglądają jak wycięte z bibułki. Prawdziwe kwiaty są białe lub żółte i mało widoczne. Można je pomylić z pręcikami.
Zapach: niewyczuwalny
Gleba: pnącze niewymagające; można sadzić w ziemi uniwersalnej do kwiatów
Przesadzanie: młode bugenwille – co roku, starsze co 2-3 lata
Jeśli bugenwilla jest stara i duża, bardzo trudno ją przesadzić (ma znaczne rozmiary i sporo waży). Wtedy co roku należy usunąć z wierzchu donicy starą ziemię i dosypać świeżej.
Nawożenie: od kwietnia do lipca (IV-VII), raz w tygodniu nawozem do roślin kwitnących
Podlewanie: latem – obfite, zimą – oszczędne, tak by nie przesuszyć ziemi w donicy
Woda nie powinna stać w podstawce. Do podlewana nadaje się zwykła woda z kranu.
Stanowisko: słoneczne
Lato bugenwilla powinna spędzić na tarasie lub balkonie. Na zimę, koniecznie przed przymrozkami, trzeba ją przenieść do pomieszczenia z oknem, najlepiej słabo ogrzewanego (około 10-15 stopni Celsjusza). Bugenwille dobrze rosną w szklarniach i oranżeriach.
Szczególnie dużo światła potrzebują bugenwille o liściach pstrych.
Cięcie: pod koniec zimy lub w pierwszych dniach wiosny
Bugenwilla zawiązuje pąki kwiatowe na pędach zdrewniałych. Dlatego cięcie powinno być umiarkowanie lecz systematyczne co roku. Starsze pędy drewnieją.
Maksymalnie przycina się bugenwillę do wysokości 1/3 licząc od ziemi. Poprzez cięcie łatwo kształtować jej rozmiary i nadawać pożądany kształt.
Rozmnażanie: przełom zimy i wiosny
Sposoby rozmnażania bugenwilli
- Ukorzenianie sadzonek
- Siew nasion
- Szczepienie
Wytrzymałość na mróz: roślina nieodporna
Bugenwille tolerują jedynie krótki spadek temperatury do około 5 stopni Celsjusza. Po zimnej nocy, np. spędzonej na tarasie, traci liście. Czasami usychają też najmłodsze pędy.
Choroby i szkodniki: pnącze odporne na choroby; ze szkodników zwykle atakują ją mszyce i przędziorki, czasami – tarczniki
Bugenwille rosnące w gruncie (wyłącznie w krajach, gdzie nie ma mrozu) są łatwe w uprawie. W pojemnikach to dość wymagające rośliny. Większość chorób czy opadanie liści jest wynikiem niewłaściwych warunków, zwłaszcza zbyt małej ilości światła i zbyt wysokiej temperatury zimą. Więcej na ten temat CZYTAJ TUTAJ
Warto wiedzieć
W uprawie spotyka się kilka gatunków bugenwilli:
- Bugenwilla gładka (Bougainvillea glabra) – średniej wielkości, obficie kwitnąca
- Bugenwilla okazała (Bougainvillea spectabilis) – intensywnie rosnąca, obficie kwitnąca
- Bugenewilla peruwiańska (Bougainvillea peruwiana) – mocno rosnąca, średnio obficie kwitnąca
Popularne są krzyżówki między tymi gatunkami. Dlatego w katalogach często podawana jest tylko „bugenwilla” oraz odmiana.
Odmian bugenwilli jest mnóstwo, na przykład:
- Deep Purple – różowa
- Purple Dwarf – różowa
