Nieszpułka to niskie drzewo owocowe, które nadaje się na żywopłoty. Nie kłuje, nie truje, nie choruje, nie trzeba jej podlewać i nawozić. Jest odporna na zasolenie i wiatr. Żywopłot typu płot samorodny z nieszpułek polecało czasopismo „Ziemianin Galicyjski” już w 1837 roku.
Nieszpułka zwyczajna (Mespilus germanica) w XIX wieku była zalecana na „płoty samorodne”, czyli bardzo gęste, lekko formowane żywopłoty. Takimi żywymi płotami ogradzano np. duże ogrody, sady, pastwiska. Dzięki temu oszczędzało się na drewnie i jego konserwacji. Poza tym żywe płoty były bardzo trwałe – wystarczały na dziesiątki lat. Były trudne do sforsowania nawet „dla dorodnego byka”.
Na żywy płot potrzeba dużej liczby młodych nieszpułek, bo sadzi się je gęsto. Dużą liczbę nieszpułek najtaniej wyhodować z nasion. Dzięki temu łatwiej je też potem prowadzić w formie krzewu a nie drzewka. Gałęzie z cięcia nieszpułki (nie trzeba mieć specjalnych umiejętności) można przeznaczać na opał (zrębki lub rozpałkę).
„Nieszpułka rośnie nawet na najlżejszymi piasku” – pisał w 1837 roku „Ziemianin Galicyjski”.
Zakładanie żywopłotu z nieszpułki
- Posadzić roczne siewki w rozstawie co 15 cm.
-
Przyciąć na wysokość 15 cm.
-
W drugim roku przyciąć na wysokość 30 cm.
-
W trzecim roku nieszpułki oplatają się wzajemnie, tworząc żywy, trudny do sforsowania płot, choć niekłujący.
-
W kolejnych latach wysokość i szerokość żywopłotu z nieszpułek można dowolnie regulować cięciem na przełomie zimy i wiosny (luty-marzec). Nieszpułka to roślina, która wybacza amatorskie cięcie.
Warto wiedzieć
- Nieszpułka ładnie kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kwiaty są białe, o średnicy około 2 cm.
- Bardzo dekoracyjne są owoce nieszpułek. Przypominają kształtem rajskie jabłuszka i różę pomarszczoną. Zostają na gałęziach po opadnięciu liści. Mają różną wielkość. Największe owoce rodzi odmiana Holenderska Olbrzymia.
- Owoce nieszpułki są jadalne. Do jedzenia na surowo nadają się tylko po odleżeniu przez kilka tygodni w chłodzie. Częściej wykorzystuje się je na przetwory.
