Jest złocistozielony. Żywotnik zachodni Aurescens to stara, polska, odporna odmiana. Nadaje się zwłaszcza na wysokie żywopłoty cięte i niecięte.

Żywotnik zachodni Aurescens ma złocistozielony kolor. To odmiana wyhodowana w 1932 roku w Polsce. Fot. Niepodlewam — Żywotnik zachodni Aurescens ma złocistozielony kolor. To odmiana wyhodowana w 1932 roku w Polsce. Jest świetna np. na wysoki żywopłot. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Thuja occidentalis Aurescens, Tuja zachodnia Aurescens

Wysokość: około 6 m

Żywotniki zachodnie Aurescens, gdy są młode, mają kształt kolumny. Z wiekiem przybierają kształt wysokiego, regularnego stożka. Rosną średnio szybko, po około 15-20 cm rocznie. Ich wymiary można korygować cięciem (znoszą je bardzo dobrze).

Szerokość: około 1,5 m

Liście: miękkie łuski w kolorze złocistozielonym

Zimą łuski żywotnika zachodniego Aurescens lekko brązowieją pod wpływem mrozu lecz nie tracą złocistego odcienia.

Żywotnik zachodni Aurescens ma odcień łusek, który sprawia, jakby w ogrodzie zawsze było słonecznie.

Tuja zachodnia Aurescens ma . Fot. Niepodlewam — Tuja zachodnia Aurescens ma miękkie łuski. Fot. Niepodlewam

Gleba: odmiana niewybredna; toleruje odczyn od kwaśnego do lekko zasadowego (pH 5,5-7,2)

Podlewanie: umiarkowane

Żywotnik zachodni Aurescens korzeni się płytko. Dlatego, zwłaszcza w młodym wieku – jest narażony na wysychanie zarówno latem (podczas suszy), jak i zimą (gdy jest mroźna lecz bez śniegu).

Trzeba go podlewać podczas suszy oraz ściółkować, np. korą.

Stanowisko: słoneczne

Żywotnik zachodni Aurescens lubi wilgoć w powietrzu. Świetnie rośnie np. przy często podlewanych trawnikach, obok oczek wodnych, stawów, strumieni.

Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze oraz grupy w wyeksponowanych miejscach, wysokie szpalery, wysokie żywopłoty cięte i nieformowane

Żywotnik zachodni Aurescens nie ma tendencji do ogołacania się na dole. Świetnie nadaje się do kompozycji kolorystycznych z innymi roślinami. Żywopłot ze złocistozielonych tuj Aurescens nie wtapia się w tło zielonego trawnika.

Wytrzymałość na mróz: dobra

Jeśli żywotnik zachodni Aurescens schnie podczas zimy, to nie z powodu mrozu lecz najczęściej braku wody w ziemi. Przed zimą korzystnie go dobrze podlać (jeżeli jesień była sucha). Przez cały rok młode żywotniki zachodnie Aurescens powinny mieć ściółkę, np. z kory, zrębków, szyszek.

Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)

Żywotnik zachodni Aurescens bardzo dobrze znosi przycinanie. Jego kształt jest regularny, ładny, więc zwykle nie ma potrzeby mocnego cięcia po bokach. Częściej trzeba ciąć tą tuję od góry, np. w formowanych żywopłotach.

Po ucięciu tujom czubków ran nie trzeba zabezpieczać.

Tuje zachodnie Aurescens zawiązują szyszki. Na tym samym krzewie są szyszki młode i stare. Fot. Niepodlewam

Choroby i szkodniki: odmiana odporna

Podobnie jak inne żywotniki zachodnie, tuja Aurescens bywa atakowana przez misecznika tujowca. Objawy to wypukłe tarczki na gałązkach. Następnie gałązki brązowieją i zamierają.

Warto wiedzieć

Żywotnik zachodni Aurescens to odmiana polska z 1932 roku. Wyhodował ją Antoni Wróblewski (1881-1944) w Krórniku. To najpopularniejszych kolumnowych odmian tui.

Tak jak inne żywotniki zachodnie, tuja Aurescens zawiera olejek eteryczny tujon. Powoduje on podrażnienia skóry, m.in. swędzące plamy. Dlatego cięcie należy wykonywać w rękawicach oraz stroju zakrywającym ramiona i nogi.

Żywotnik zachodni Aurescens zawiązuje małe szyszki. Jest ich średnio dużo.

Zjedzenie szyszki lub innej części żywotnika zachodniego może być niebezpieczne dla dzieci. Pierwsze objawy zatrucia to m.in. wymioty, ból brzucha, biegunka. Konieczna jest wizyta u lekarza.