Jest łatwe lecz czasochłonne. W ten sposób można wyhodować nową, własną odmianę, bo zawilce gajowe często się krzyżują, także z innymi gatunkami. Nie wolno tylko przegapić momentu osypywania się nasion, co następuje około 20 maja.
Zawilec gajowy (Anemone nemorosa) tworzy przepiękne kobierce kwiatów (najczęściej białych, ale bywają też odmiany kremowe, żółte, niebieskie) oraz soczyście zielonych liści na przełomie marca i kwietnia. Kwitnie zanim krzewy i drzewa wypuszczą liście. To świetna roślina do do ogrodów typu parkowego i leśnego. Dobrze rośnie także pod niskimi iglakami.
Zawilce z reguły rozmnaża się z kłączy (można je kupić) lub sadzonek w pojemnikach. Gdy jednak potrzeba dużo roślin, chce się stworzyć kobierce pod drzewami albo poeksperymentować z wyhodowaniem nowej, własnej odmiany, warto zawilce rozmnożyć z nasion.
Jak siać nasiona zawilców
- Nasiona zbiera się około 20 maja. Łatwo je zrywać, ponieważ są dość duże – mają 2-3 mm długości i są zebrane co najmniej po kilkanaście sztuk w miejscu, gdzie był kwiat.
Dość łatwo, niestety, przeoczyć moment osypywania się nasion.
- Zebrane nasiona należy wysiać w miarę szybko, najlepiej w czerwcu, nie później niż do połowy lipca.
-
Nasiona sieje się bardzo płytko – nie głębiej niż 0,5 cm. Można siać na rozsadniku albo od razu na miejsca stałe. Ziemia powinna być kwaśna, np. do paproci.
Możliwy jest także siew „naturalny”. Nasiona wystarczy wtedy rozrzucić w miejscach, gdzie mają być kobierce zawilców gajowych. Taki siew sprawdza się jednak tylko pod drzewami i krzewami, w ogrodach, gdzie nie grabi się liści.
-
Posiane nasiona przykryć cienką ściółką (ok. 1 cm), najlepiej z kory.
-
Nasiona zawilca gajowego wschodzą wiosną następnego roku. Siewki mają po jednym liściu.
-
Zawilce gajowe wyhodowane z nasion zaczynają kwitnąć w trzecią lub czwartą wiosnę od siewu.