Rozrośnięte okazy przypominają ośmiornice. Wilczomlecz Susanny jest sukulentem łatwym w uprawie. Lubi słoneczne i lekko ocienione miejsca.
Inne nazwy: Euphorbia susannae, Wilczomlecz Suzanny
Pochodzenie: Afryka (Republika Południowej Afryki)
W Polsce nadaje się jedynie do uprawy w domu lub zimowym ogrodzie. Nie jest odporny na duży mróz.
Cechy: sukulent
Uprawa jest łatwa.
Liście wilczomlecza mlecznego są małe, pojawiają się tylko latem (potem opadają).
Młode wilczomlecze Suzanny są kuliste lub owalne. Starsze mają kształty przypominające ośmiornice i inne morskie stworzenia, co wygląda bardzo oryginalnie. W pędach ten sukulent magazynuje wodę.
Wysokość: do 10 cm
Szerokość: do 40 cm
Wilczomlecz Susanny rośnie szerszy niż wyższy.
Rośnie wolno.
Kwitnienie: wiosna i lato
W mieszkaniach wilczomlecze mleczne kwitną rzadko.
Kwiaty: bez wartości dekorayjnej
To roślina dwupienna – wilczomlecze Susanny są albo żeńskie, albo męskie.
Rozmnażanie: sadzonki wierzchołkowe
Sadzonki najlepiej ukorzeniają się wiosną i latem. Przed wsadzeniem do ziemi należy je odłożyć, aby miejsce cięcia (wycieka z niego biały sok) przeschło. Sadzonki łatwo i szybko się ukorzeniają.
Cięcie: w miarę potrzeby
Najczęściej wilczomlecz Susanny potrzebuje cięcia tylko gdy urośnie zbyt szeroki. To zdarza się rzadko.
Stanowisko: słoneczne lub delikatny półcień
Lubi rosnąć w towarzystwie innych, wyższych roślin, których liście lekko go osłaniają.
Ziemia: przeciętna, przepuszczalna, z dodatkiem żwiru lub perlitu; odczyn od kwaśnego do zasadowego (pH 5,5-7,5)
Do sadzenia najlepiej używać można ziemi do kaktusów i sukulentów.
Przesadzanie: co 2-3 lata (gdy korzenie przestają się mieścić w doniczce)
Przesadzanie najlepiej wykonać w marcu lub kwietniu (III-IV).
Podlewanie: oszczędne
Lepiej znosi przesuszenie, niż zbyt obfite podlewanie. Magazynuje wodę w pędach, którą wykorzystuje w czasie jej braku.
Nawożenie: maj – sierpień (V-VIII); raz w tygodniu
Polecane są nawozy do kaktusów.
Odporność na mróz: do minus 4 stopni Celsjusza
Najlepiej nie narażać wilczomlecza Susanny na ujemną temperaturę.
Choroby i szkodniki: bardzo odporny
Jeśli choruje, to zwykle z powodu nadmiernego podlewania. Mogą wtedy gnić korzenie i podstawa łodygi.
Warto wiedzieć
- Wilczomlecz Susanny odkrył w 1926 roku John Muir (1874-1947) – południowoafrykański przyrodnik, lekarz i historyk. Otrzymał nazwę na cześć jego żony Susanny.
- Wilczomlecz Susanny nie jest jedynym gatunkiem wilczomlecza obecnie uprawianym w Polsce. Niektóre to rośliny doniczkowe, a inne – ogrodowe. Najbardziej popularny wilczomlecz to gwiazda betlejemska. Wśród innych są m.in. wilczomlecz Enopla (Euphorbia enopla), wilczomlecz kanaryjski (Euphorbia canariensis), wilczomlecz migdałolisty (Euphorbia amygdaloides), wilczomlecz mleczny (Euphorbia lactea), wilczomlecz okazały (Euphorbia milii), wilczomlecz oleandrolistny (Euphorbia neriifolium), wilczomlecz opasły (Euphorbia obesa), wilczomlecz trójżebrowy (Euphorbia trigona), wilczomlecz pstry (Euphorbia epithymoides), wilczomlecz sosnka (Euphorbia cyparissias), wilczomlecz złocisty (Euphorbia polychroma).
- Sok wilczomleczy może powodować podrażnienia skóry. Z tego powodu prace pielęgnacyjne należy wykonywać w rękawiczkach oraz uważać na oczy.