Kwitnie w lutym i marcu. Wawrzynek wilczełyko ma kwiaty różowe lub białe, ślicznie pachnące. To krzew znakomity na skalniaki i zasadową glebę.
Cechy: krzew
Inne nazwy: Daphne mezereum
Pochodzenie: Europa i Azja
Wawrzynki wilczełyko rosną dziko m.in. w Polsce. Są pod ochroną.
Wysokość: 1 m
Rośnie wolno.
Kwitnienie: luty – marzec (II-III)
Wcześniej zakwita w cieplejszych regionach.
Kwiaty: różowe, białe; pojedyncze lub pełne
Zapach: mocny; piękny
Owoce: czerwone (odmiany kwitnące na różowo) lub żółte (odmiany kwitnące w białym kolorze)
Liście: zielone; opadają na zimę
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz w wyeksponowanym miejscu, skalniaki
Stanowisko: półcień
Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn zasadowy (pH 7-8)
Lubi ściółkowanie naturalnymi materiałami, np. korą.
Podlewanie: umiarkowane
Preferuje lekko wilgotną ziemię.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Polecane są nawozy wieloskładnikowe do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu. Odpowiednie są też mączka bazaltowa lub bazalt granulowany.
Rozmnażanie: nasiona, sadzonki, odkłady
Cięcie: po kwitnieniu, czyli kwiecień (IV)
Wawrzynki wilczełyko nie lubią cięcia. Przycina się je tylko w razie konieczności. To wolno rosnące krzewy.
Wytrzymałość na mróz: dobra
Dobrze znosi największe mrozy.
Choroby i szkodniki: odporny
Rośnie zdrowo.
Ciekawe odmiany wawrzynków wilczełyko
- Alba – kwiaty białe, pojedyncze
- Alba Plena – kwiaty białe, pełne
Warto wiedzieć
- Wawrzynki uprawiane są w polskich ogrodach od ponad wieku. Nigdy jednak nie były popularne. Na przełomie XIX i XX wieku były także hodowane jako rośliny doniczkowe. Uprawiano wówczas wiele gatunków wawrzynków. Wawrzynek wilczełyko był jednym z popularniejszych. Szczepiono też na nim inne gatunki wawrzynków (przez kożuchowanie i łączenie). Pisał o tym Edmund Jankowski w książce „Kwiaty naszych mieszkań” z 1880 roku.
- Dawniej nie nazywano tej rośliny wawrzynek wilczełyko, lecz po prostu wilcze łyko, wilczołyko, wilcze łyczko. W „Słowniku polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin poprzedzonym historyczną rozprawą o źródłach” Józefa Rostafińskiego z 1900 roku zachowała się też nazwa wilczypieprz.
- Wawrzynek wilczełyko to roślina trująca (zawiera mezereinę oraz dafninę). Sok może też powodować uszkodzenia skóry.
