Jej liście jak parasolki są zielone lub pstre. Szeflera drzewkowata to roślina do uprawy w mieszkaniach i zimowych ogrodach. Nie ma dużych wymagań.
Inne nazwy: Schefflera arboricola
Szeflera należy do rodziny araliowate. Spokrewniona jest z takimi roślinami jak aralia, bluszcz pospolity, fatsja.
Pochodzenie: Azja
W Polsce nadaje się do uprawy w domu lub zimowym ogrodzie. To roślina nieodporna na mróz.
W ciepłych krajach uprawiana powszechnie w ogrodach i parkach.
Cechy: krzew
Wysokość: do 1,5 m
Rośnie szybko. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 4 m wysokości.
Liście: zielone, żółto-zielone, biało-zielone (w zależności od odmiany)
Liście mają kształt palczastych parasolek.
Kwitnienie: nie kwitnie w mieszkaniach
Rozmnażanie: nasiona oraz sadzonki pędowe oraz wierzchołkowe
- Nasiona – sieje się w styczniu i lutym (I-II) albo sierpniu – wrześniu (VIII-IX) do skrzynki ustawionej w ciepłym pokoju.
- Sadzonki – najlepiej ukorzeniają się wiosną (w temperaturze 20-22℃).
Cięcie: wiosna
Szeflery dobrze znoszą cięcie, ale przycina się je tylko wtedy gdy nadmiernie się rozrosną. Ścięte pędy wykorzystać można na sadzonki.
Stanowisko: jasne, ale nie w pełnym słońcu, lub półcień
Lato szeflera może spędzać na zewnątrz, ale trzeba zadbać, by nie stała w pełnym słońcu.
Zimą szeflera preferuje niezbyt mocno ogrzewane pomieszczenia – najlepiej 12-18 stopni Celsjusza. Jeśli mieszkanie jest cieplejsze, warto wybierać szeflery o pstrym ulistnieniu, które lepiej znoszą wyższą temperaturę, ale potrzebują też więcej światła niż odmiany o zielonych liściach.
Ziemia: przeciętna lub żyzna; odczyn od kwaśnego do lekko kwaśnego (pH 5,5-6,5)
Przesadzanie: co 2-3 lata
Przesadzanie najlepiej wykonać w marcu lub kwietniu (III-IV).
Podlewanie: umiarkowane – wiosną i latem, oszczędne – jesienią i zimą
Podłoże powinno być stale lekko wilgotne. Jeśli szeflera stoi zimą w ciepłym pokoju, warto ją także zraszać.
Nawożenie: kwiecień – sierpień (IV-VIII); co 2 tygodnie
Polecane są nawozy do roślin ozdobnych z liści.
Odporność na mróz: brak
Choroby i szkodniki: odporna
Jeśli choruje, to najczęściej z powodu nadmiernego podlewania.
Jeśli zimę spędza w ciepłym, suchym pomieszczeniu, bywa atakowana przez przędziorki i tarczniki. Może też wtedy zrzucać liście.
Ciekawe odmiany szeflery drzewkowatej
- Trinette – liście żółto-zielone
- Variegata – liście żółto-zielone
Warto wiedzieć
- Nazwa szeflera upamiętnia gdańskiego lekarza i mineraloga, którym był Johann Peter Ernst von Scheffer (1739-1809). Wymyślili ją przyrodnicy Johann Reinhold Foster (1729-1798) i Georg Foster (1754-1794). Scheffler znał Georga Fostera – prawdopodobnie poznali się w Warszawie. Pasją obu były rośliny. Scheffler należał do Towarzystwa Badań Przyrodniczych w Gdańsku.
- W Polsce oprócz popularnej szeflery drzewkowatej uprawiana jest też rzadziej szeflera najwytworniejsza (Schefflera elegantissima).