Kwitnie wiosną i jesienią. Szczęślin Thomsona jest pnączem do uprawy w donicach. Nadaje się do uprawy w mieszkaniach, ogrodach zimowych, na werandach.
Inne nazwy: Clerodendron thomsoniae, Klerodendron Thomsona, Klerodendrum Thomsona, Szczęśliwoń
Pochodzenie: Afryka
Cechy: pnącze wieloletnie
W polskim klimacie szczęślin nadaje się tylko do uprawy w donicach. Nie zimuje w gruncie.
Wymaga podpór. Jego długie pędy można też rozpinać np. na drzwiami werandy. Bardzo dobrze rośnie w ogrodach zimowych.
Długość: około 200 cm
W naturze szczęśliny Thomsona dorastają do 4-5 m.
Kwitnienie: wiosna i jesień
Główne kwitnienie szczęślinów jest wiosną. Jeśli po kwitnieniu przytnie się pędy, zakwitają także jesienią. Kwiaty pojawią się na najmłodszych, jednorocznych pędach.
Kwiaty: czerwone; wynurzają się z białych lub różowych działek kielicha
Kwiaty szczęślinów Thomsona są zebrane w kwiatostany. Pojawiają się na pędach jednorocznych. Długo są piękną dekoracją.
Zapach: brak
Ziemia: żyzna; odczyn od lekko kwaśny (pH około 6)
Przesadzenie: najlepiej co roku na przełomie zimy i wiosny
Nawożenie: od kwietnia do sierpnia (IV-VIII); co 1-2 tygodnie
Polecane są nawozy do roślin kwitnących lub powojników.
Sklep Niepodlewam poleca: Nawóz do powojników i pnączy
Podlewanie: latem – umiarkowane, a zimą – oszczędne
Stanowisko: słoneczne; ale nie w prażącym słońcu
Szczęśliny Thomsona lubią zwłaszcza okna od wschodu. Jeśli okna od południa lub zachodu, to najlepiej lekko przesłonięte np. firanką.
Od wiosny do jesieni szczęslin lubi mieć ciepło (18-24 stopni Celsjusza). Zimą powinien mieć zapewnioną niższą temperaturę (10-16 stopni Celsjusza) – najlepsze są jasne pokoje ogrzewane słabo albo zimowe ogrody.
Cięcie: luty – marzec (II-III)
Sczęśliny Thomsona przycina się przed ruszeniem wegetacji. Ciąć można mocno, nawet do 1/3 pędów. Wtedy lepiej się krzewią i bujniej kwitną.
Drugie, lekkie cięcie można wykonać po kwitnieniu. Wtedy szczęśliny zakwitają także jesienią.
Po cięciu warto szczęśliny Thomsona przesadzać do świeżej ziemi.
Rozmnażanie: sadzonki
Szczęślin najlepiej ukorzenia się wiosną. Sadzonki powinny mieć ciepło (21-25 stopni Celsjusza).
Wytrzymałość na mróz: brak
Choroby i szkodniki: dość odporny
Szczęśliny, jeśli chorują, to zwykle z powodu błędów w uprawie. Najczęściej to zbyt wysoka temperaturą zimą i jednocześnie brak naturalnego światła.
Ze szkodników szczęśliny mogą atakować mszyce oraz wciornastki.
Ciekawa odmiana szczęślinu Thomsona
- Viariegata – kwiaty czerwono-białe; liście pstre
Warto wiedzieć
- Szczęślin Thomsona odkrył w Afryce misjonarz William Cooper Thomson junior. Jego nazwa upamiętnia jego matkę. Zmarła w Afryce z powodu tropikalnego klimatu (była żoną misjonarza Williama Coopera Thomsona seniora). Z tego samego powodu zmarł także jego brat.
- Nazwa łacińska szczęślinu pochodzi od słów greckich: kleros – los, dendron – drzewo.
- W Polsce szczęśliny były najbardziej popularne na przełomie XIX i XX wieku. Wówczas nazywano je szczęśliwiny. Uprawiano kilka ich gatunków. Najpopularniejszy był szczęślin pachnący (Clorodendron fragrans):
„Najpospolitszy gatunek tego rodzaju, powszechnie lubiany dla pachnących kwiatów” – napisał o szczęślinie pachnącym Robert Betten w książce „Praktyczna hodowla kwiatów w pokoju” z 1901 r.
- W wielu krajach szczęślin Thomsona jest znany jako Bleeding Heart (z ang. Krwawiące Serce).
Taki efekt dają czerwone kwiaty wynurzające się z białych lub różowych działek kielicha.
- Szczęslin Thomsona nie jest jedynym gatunkiem szczęślinu uprawianym w Polsce. Inne to m.in. szczęślin pachnący (Clorodendron fragrans) i szczęślin późny (Clorodermon trichotomum).
