Ma kwiaty jasnoniebieskie lub białe. Szafirek błękitny to mało wymagający kwiat cebulowy. Kwitnie wiosną. Nie trzeba go podlewać.
Inne nazwy: Muscari azureum, Pseudomuscari azureum, Pseudoszafirek błękitny
Pochodzenie: Europa i Azja (m.in. Turcja)
Wysokość: 10-15 cm
Kwitnienie: marzec – kwiecień (III-IV)
Kwiaty: białe oraz niebieskie w odcieniu błękitnym; pojedyncze
Najpopularniejsze są niebieskie szafirki. Drobne kwiaty są zebrane w grona o długości około 8 cm.
Pojedyncze kwiatki szafirków błękitnych mają kształt dzwonków. To cecha charakterystyczna tego gatunku.
Liście: zielone
Zastosowanie: niskie rabaty, kompozycje wiosenne, ogrody w stylu naturalnym, skalniaki, obwódki, uprawa w donicach, bukieciki
Cięte na bukiety szafirki długo zachowują świeżość w wazonach.
Stanowisko: słoneczne, półcień
Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego (pH 6-7)
Lubi ściółkowanie, np. korą lub kompostem.
Podlewanie: nie ma potrzeby
Uwaga! Podlewa się wyłącznie szafirki doniczkowe.
Nawożenie: wiosna i jesień
Szafirki błękitne zasila się nawozami do kwiatów cebulowych: po ruszeniu wegetacji oraz w fazie zawiązywania pąków kwiatowych.
Nieprzesadzane szafirki można dodatkowo zasilić kompostem na przełomie września i października (wtedy cebulki się ukorzeniają). Kompost rozsypuje się luźno na rabacie z szafirkami.
Przesadzanie: co 5-10 lat lub rzadziej
Rozmnażanie: cebulki
Sadzenie: od połowy września do połowy października (IX-X)
Odporność: bardzo dobra
Rośnie zdrowo. Nie lubią go szkodniki.
Jest odporny na mróz.
Ciekawa odmiana szafirka błękitnego
- Album – kwiaty białe
Ciekawostki
- Szafirka błękitnego po raz pierwszy opisał Edward Fenzl (1808-1879) – austriacki botanik.
- Szafirek błękitny nie jest jedynym gatunkiem szafirków uprawianych w polskich ogrodach. Inne to m.in. szafirek armeński (Muscari armeniacum), szafirek Auchera (Muscari aucherii), szafirek drobnokwiatowy (Muscari botryoides), szafirek szerokolistny (Muscari latifolium).