Ma jadalne nasiona znane jako orzeszki piniowe. Sosna koreańska jest mało wymagająca. Preferuje chłodny klimat. Doskonale znosi duży mróz.
Inne nazwy: Pinus koraiensis
Pochodzenie: Azja (Korea)
Wysokość: 2-10 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: 1-3 m (w zależności od odmiany)
Rośnie wolno. W zależności od odmiany to od kilku do kilkunastu centymetrów rocznie.
W naturalnym środowisku sosna koreańska osiąga około 30 metrów wysokości. W ogrodach uprawia się szlachetne odmiany, które są znacznie niższe.
Liście: igły niebieskozielone; nie opadają na zimę (kłujące)
Igły o długości około 10 cm zebrane są w pędzelki po 5 sztuk.
Dekoracyjne są także szyszki sosen koreańskich. Mają nieduże rozmiary (około 2 cm); najpierw są zielone i fioletowe, a potem brązowieją.
Gleba: przeciętna; odczyn od lekko kwaśnego do obojętnego (pH 6,1-7)
To gatunek sosny mało wymagający co do gleby.
Podlewanie: oszczędnie tylko młode egzemplarze
Starsze sosny koreańskie dobrze znoszą suszę, ale może im szkodzić wysoka temperatura. Ten gatunek preferuje chłody klimat.
Stanowisko: słoneczne
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, kompozycje kolorystyczne, ogrody w stylu japońskim i naturalnym, roślina jadalna (pyłek i nasiona)
Od wieków pyłek z kwiatów sosny koreańskiej jest używany w tradycyjnej medycynie chińskiej. Ma być pomocy w zmęczeniu, opóźniać starzenie oraz wspomagać ogólną odporność organizmu. Pyłek dodawany jest też do dań w kuchni chińskiej, np. ciast i napojów.
W krajach azjatyckich popularne są orzeszki piniowe, które jada się jako zdrową przekąskę i dodaje do różnych potraw. Pozyskiwane są z różnych gatunków sosen. Najpopularniejsze to sosna koreańska oraz sosna Gerarda i sosna pinia.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Świetnie znosi mrozy do -400C. To sosna preferująca chłód. W czasie długich upałów może podsychać.
Cięcie: marzec – kwiecień (III-IV)
Nie ma potrzeby przycinania sosny koreańskiej co roku. Przycina się tylko w razie potrzeby, np. gdy nadmiernie się rozrośnie.
Choroby i szkodniki: odporna
Nie sprawia problemów. Jeśli choruje, to z braku słońca lub długiego upału.
Ciekawe odmiany sosny koreańskiej
- Anna – niebieskozielona; wysokość 4 m (po 10 latach)
- Blue Ball – niebieskozielona; wysokość 1,5 m (po 10 latach)
- Glauca – niebieskozielona; wysokość 2-3 m (po 10 latach)
- Tabuliformis – niebieskozielona; wysokość do 1,5 m (po 10 latach)
Warto wiedzieć
- Sosna koreańska przez wieki była znana tylko w Azji, skąd pochodzi. Opisana została w 1842 roku dwóch słynnych botaników, którymi byli Philipp Franz von Siebold (1796–1866) oraz Joseph Gerhard Zuccarini (1790–1848). Dzięki nim poza Azją została też poznana sosna drobnokwiatowa.