Jest odporna i niewymagająca. Śnieguliczka biała ma owoce jak kulki, zdobiące ogród jesienią i zimą. To dawny lek indiański.
Cechy: krzew
Śnieguliczka biała zrzuca liście na zimę. Ma dekoracyjne, białe owoce wyglądające jak kulki. Jest rośliną miododajną.
Inne nazwy: Symphoricarpos albus, Śnieguliczka białojagodowa
Wysokość: 1-2 m
Śnieguliczka biała rośnie wolno. Jej wymiary i kształt można łatwo korygować cięciem
Szerokość: 70-150 cm
Kwitnienie: od maja (V) do mrozów
Pełnia kwitnienia śnieguliczki białej przypada na przełom maja i czerwca (V-VI). Jednak potem – aż do mrozów – pojedyncze kwiaty pojawiają się na końcach gron z owocami. Bardzo lubią je odwiedzać pszczoły.
Kwiaty: różowe i białoróżowe, drobne
Kwiaty śnieguliczek są mało widoczne. Dekoracyjne są przede wszystkim białe owoce.
Zapach: delikatny
Owoce: białe, okrągłe, jak gąbczaste kulki, zebrane w grona; dojrzewają we wrześniu i październiku (IX-X).
Białe owoce śnieguliczki charakterystycznie pstrykają, gdy się je naciśnie palcami. Lubią się nimi barwić dzieci. Sok może podrażniać skórę i oczy. Są w nim bowiem saponiny i inne drażniące substancje, nie końca poznane (owoce i kora były używane w medycynie indiańskiej). Zjedzenie owoców śnieguliczki może wywoływać m.in. biegunkę i wymioty.
Owoce śnieguliczki białej są tradycyjnie używane do dekoracji grobów w okolicy święta Wszystkich Świętych.
Liście: zielone
Liście śnieguliczek opadają na zimę.
Zastosowanie: jako pojedynczy egzemplarz lub grupa krzewów, niskie żywopłoty formowane i nieformowane, duże skarpy, zagospodarowanie nieużytków, dekoracja grobów (owoce), pożytek dla pszczół
Śnieguliczka biała łatwo się rozrasta. Z biegiem lat, za pomocą odrostów korzeniowych, tworzy zarośla.
Stanowisko: słońce, półcień, cień
Śnieguliczka biała jest niewybredna co do stanowiska. W cieniu kwitnie i owocuje słabiej. Nadaje się do sadzenia pod drzewami liściastymi.
Gleba: przeciętna lub słaba; odczyn około pH 6-8,5
Śnieguliczka biała ma minimalne wymagania co do ziemi. Rośnie tam, gdzie inne krzewy nie dają sobie rady. Może rosnąć nawet w ziemi nieurodzajnej, zniszczonej, kamienistej, zanieczyszczonej. Nie lubi tylko gleby podmokłej.
Podlewanie: nie ma potrzeby
Śnieguliczka biała jest odporna na suszę. Podlewać można ewentualnie tylko młode, świeżo posadzone śnieguliczki, jeśli jest sucho.
Nawożenie: kwiecień-maj (IV-V)
Śnieguliczka biała nie ma dużych wymagań pokarmowych. Do jej nawożenia wystarczą 1-2 dawki nawozu do roślin kwitnących według dawki na opakowaniu, w odstępie 2-3 tygodni. Więcej dawek można zastosować, jeżeli ziemia jest bardzo słaba i piaszczysta.
Śnieguliczka biała wybacza też brak nawożenia.
Rozmnażanie: nasiona, sadzonki zdrewniałe, odrosty korzeniowe
Najłatwiej śnieguliczki rozmnaża się z odrostów korzeniowych.
Cięcie: marzec – lipiec (III-VII)
Śnieguliczka biała doskonale znosi cięcie, nawet mocne. Główne cięcie najlepiej wykonać w marcu (III). Można uciąć do 1/3 krzewu. W kolejnych miesiąca śnieguliczkę przycina się w miarę potrzeb, np. w formowanych, równych żywopłotach.
Niecięte nigdy śnieguliczki tworzą z biegiem lat dziki gąszcz. Wtedy warto zrobić cięcie odmładzające.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Śnieguliczka biała nie potrzebuje żadnej ochrony na zimę.
Choroby i szkodniki: bardzo odporna
Śnieguliczka biała rośnie zdrowo. Nie sprawia problemów. Doskonale znosi miejskie zanieczyszczenia oraz nadmorski klimat.
Ciekawe odmiany
- White Hedge – ma wyjątkowo duże, białe owoce
Warto wiedzieć
- Śnieguliczka biała pochodzi z Ameryki Północnej. W Polsce pojawiła się w XIX wieku. Popularność zdobyła dopiero w XX wieku wraz z rozwojem miast przemysłowych, gdzie była sadzona na skwerach i w parkach.
- Indianie robili z owoców śnieguliczki rodzaj szamponu do włosów, zaś z drewna – zatrute strzały. W indiańskiej medycynie herbata z kory śnieguliczki była podawana jako lek na gruźlicę i choroby weneryczne.
- W Polsce – od połowy XX wieku – jest zwyczaj dekorowania owocami śnieguliczki grobów. Z białych kulek układa się krzyże na grobach (zwłaszcza bez kamiennych pomników) na przełomie października i listopada (X-XI). Dekoracja jest trwała, bo owoce śnieguliczki są odporne na mróz. Zdobią groby przez wiele tygodni.
Na starych cmentarzach można spotkać rosnące krzewy śnieguliczek. To zwykle samosiewki wyrosłe z owoców użytych do dekoracji grobów.
- Śnieguliczka biała (Symphoricarpos albus) nie jest jednym gatunkiem śnieguliczek uprawianym w polskich ogrodach. Rzadsze są śnieguliczka koralowa (Symphoricarpos orbiculatus) oraz śnieguliczka Chenaulta (Symphoricarpos chenaultii), które mają owoce różowe lub biało-różowe. Śnieguliczki tworzą też mieszańce międzygatunkowe.