Ma owoce w tygrysie paski. Pomidor Tigerella pięknie wygląda na talerzu i dobrze smakuje. Nadaje się do uprawy w gruncie, szklarni i donicach.
Cechy: pomidor wysoki z owocami w tygrysie paski
Inne nazwy: pomidor czerwony zebra Tigerella, pomidor tygrysi Tigerella, pomidor wysoki Tigerella
Wysokość: wysoki – około 200-250 cm (samokończący)
Pomidor Tigerella ma wiotkie pędy. Musi rosnąć przy podporach. Jego liście są piękne, ciemnozielone, wyjątkowo duże, smukłe, o lekko nieregularnych brzegach. Po tak charakterystycznych liściach łatwo go odróżnić od innych odmian pomidorów, nawet gdy nie ma jeszcze zawiązanych owoców.
Termin siewu: od marca do połowy kwietnia (III-IV)
Nie warto siać pomidorów Tigerella po 15 kwietnia (IV). W polskim klimacie nie zdążą wydać zbyt wielu dojrzałych owoców (dla nich lato trwa zbyt krótko). Plon jest wtedy słaby.
Gdy pomidory Tigerella mają około 5 cm wysokości, należy je przesadzić do pojedynczych doniczek.
Termin sadzenia: koniec maja i początek czerwca (V-VI)
Gdzie sadzić: ogród, szklarnia, donice na balkonie i tarasie
Termin zbioru: sierpień-październik (VIII-X)
Pomidor Tigerella owocuje aż do pierwszych październikowych przymrozków. Gdy rośnie w donicy, można go na noc z przymrozkami chować do domu, by nie zmarzł.
Owoce: czerwone z żółtymi, nieregularnymi smugami (jak skóra tygrysa); średniej wielkości, okrągłe; zebrane w gronach po 4-6 sztuk (dojrzewają stopniowo); miąższ czerwony, średnio słodki, delikatnie kwaskowaty, twardy; skórka cienka, dość mocna, ale delikatna w smaku; nasiona nieliczne, średniej wielkości, niewyczuwalne podczas jedzenia; piętka zielona, delikatna, nie trzeba jej wycinać
Pomidory Tigerella ładnie wyglądają na talerzu pokrojone np. w ćwiartki ze skórką. Smugi na skórce przypominają skórę tygrysa (stąd nazwa Tigerella). Wzór skórki może się też kojarzyć ze wzorem na futrze zebry.
Najlepszy smak pomidor Tigerella ma w drugiej połowie sierpnia (VIII). Owoce mocno trzymają się na szypułkach i nie opadają na wietrze. Plon jest średnio obfity. Pomidory Tigerella długo dojrzewają.
Zastosowanie: sałatki, marynaty, dekoracja dań, na kanapki
Ze względu na piękny i nietypowy kolor skórki, pomidor Tigerella wyjątkowo ładnie prezentuje się w różnego rodzaju daniach.
Stanowisko: słoneczne
Pomidor Tigerella bardzo lubi słońce. W półcieniu jego owoce dojrzewają wolno i słabo. Liście także są jaśniejsze, a krzak – mniej okazały.
Ziemia: żyzna, najlepsza jest ziemia kompostowa lub ziemia gnojowa
Podlewanie: obfite
Nie należy podlewać pomidorów Tigerella na liście, ponieważ wtedy jest większe ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Podlewa się zawsze przy korzeniu.
Pomidor Tigerella lubi ściółkowanie, np. słomą (również w donicach). Ściółka sprawia, że ziemia wolniej wysycha.
Nawożenie: obfite
Pomidor Tigerella jest żarłoczny. Nawóz stosuje się przynajmniej raz w tygodniu. Dawki nawozu można rozłożyć na mniejsze i nawozić Tigerellę kilka razy w tygodniu.
Polecane są nawozy naturalne:
- Zwierzęce – np. obornik krowi i nawóz kurzy
- Roślinne – np. gnojówka z dzikiego bzu czarnego, gnojówka z ogórecznika lekarskiego, gnojówka z pokrzywy, gnojówka z roszponki warzywnej, gnojówka z żywokostu lub gnojówka z dzikiego bzu i pokrzywy.
Ze względu na nieprzyjemny zapach (gnoju), nie zawsze można stosować nawozy zwierzęce lub roślinne np. na balkonie. Zamiennie można używać nawozu naturalnego na bazie odchodów dżdżownic, który jest neutralny pod względem zapachu (do kupienia w sklepach) albo sztucznych, przeznaczonych do pomidorów.
Rozmnażanie: nasiona
Choroby i szkodniki: odmiana odporna
Podczas deszczowego lata pomidory Tigerella, zwłaszcza rosnące w gruncie, mogą być atakowane przez choroby grzybowe, jak alternarioza pomidora, zaraza ziemniaka, zgorzel podstawy łodyg i brunatna zgnilizna owoców pomidora.
Pomidor Tigerella choruje rzadko, jeżeli jest uprawiany pod zadaszeniem, np. w donicy na balkonie. Deszcz nie moczy wtedy liści. Dzięki temu rzadziej występują choroby grzybowe.
