Jest uprawiana dla orzechów i jako roślina ozdobna. Leszczyna pospolita nie jest wymagająca. Najlepiej owocuje na słonecznych stanowiskach.
Cechy: wysoki krzew lub niskie drzewko
Leszczyna pospolita jest uprawiana dla jadalnych orzechów oraz jako krzew ozdobny. W zależności od odmiany leszczyny mają liście zielone lub czerwone, pędy proste albo pogięte.
Inne nazwy: Corylus avellana, Leszczyna, Orzech laskowy
Pochodzenie: Europa i Azja
Leszczyna pospolita rośnie dziko w polskich lasach. W ogrodach najlepiej sadzić szlachetne odmiany leszczyny. Mają większe orzechy i bardziej obficie owocują.
Bardzo często to krzyżówki leszczyny pospolitej z innymi gatunkami leszczyn. Odmiany szlachetne bywają też szczepione np. na leszczynie tureckiej.
Wysokość: 2-5 m
Szerokość: 2-3 m
Kwitnienie: luty – kwiecień (II-IV)
Kwiaty: żeńskie – karminowe, męskie – żółte
Leszczyna pospolita ma oddzielne kwiaty żeńskie i męskie (na tym samym krzaku). Niepozorne kwiaty żeńskie trudno zauważyć, mimo że są karminowe. Po zapyleniu rozwijają się z nich orzechy.
Kwiaty męskie zaś są duże, długie. W pełni kwitnienia stają się żółte, leszczyna jest nimi obsypana.
Zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie leszczyny zawsze rozwijają się przed liśćmi.
Leszczyna pospolita jest wiatropylna, ale zwykle nie zapyla się sama. Pyłek powinien pochodzić z innych leszczyn.
Więcej o zapylaniu leszczyny na blogu Niepodlewam CZYTAJ TUTAJ
Owoce: jadalne; orzechy kuliste lub lekko podłużne (1-2 cm)
Przeznaczenie: bakalie
Orzechy laskowe zawierają m.in. około 60% tłuszczu oraz witaminy A i B1. Ich jedzenie jest zalecane np. w okresie rekonwalescencji, przy anemii, zmęczeniu, apatii.
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Więcej słońca potrzebują leszczyny o liściach czerwonych niż zielonych.
Leszczyny uprawiane na orzechy powinny być sadzone tylko w słońcu. W półcieniu owocują słabo. Lubią miejsca osłonięte.
Gleba: przeciętna; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6,8-7,2)
Leszczyna pospolita jest niewymagająca co do ziemi. Toleruje też ziemię bardziej kwaśną i zasadową. Jednak najlepiej owocuje, gdy rośnie w ziemi o odczynie około pH 7.
Podlewanie: młode leszczyny – oszczędnie, starsze – nie ma potrzeby
Leszczyny dobrze znoszą dość wysoki poziomi wody gruntowej – do 120-150 cm.
Nawożenie: marzec-kwiecień (III-IV)
Leszczyna pospolita nie ma dużych wymagań pokarmowych.
Rozmnażanie: nasiona, odkłady pionowe, odkłady poziome, sadzonki zielne
Leszczynę lepiej sadzić jesienią niż wiosną. Bardzo wcześnie bowiem zaczyna wegetację.
Cięcie: luty-marzec (II-III)
Leszczyna pospolita nie potrzebuje cięcia co roku. Wczesną wiosną wycina się pędy połamane. Co 2-3 lata krzewy leszczyny warto przerzedzać poprzez wycinanie 1-2 najstarszych pędów (przy ziemi).
Wytrzymałość na mróz: doskonała
Leszczyna pospolita – jako krzew – jest odporna na największe mrozy. Nie trzeba jej okrywać na zimę. Jednak przemarzać mogą jej kwiaty, bo pojawiają się już na przełomie zimy i wiosny. Kwiaty leszczyny żeńskie wytrzymują mróz do minus 10 stopni Celsjusza, zaś męskie – minus 8 stopni.
Choroby i szkodniki: odporna
Leszczyna pospolita w uprawie amatorskiej nie sprawia większych problemów. Z chorób uciążliwa bywa monilioza. Jeden z objawów tej choroby jest masowe gnicie i opadanie orzechów.
Ze szkodników leszczynę atakuje słonkowiec orzechowiec (jego larwy wyjadają jądra orzechów laskowych).
Zapylacze: większość odmian jest obcopylna
Ciekawe odmiany leszczyny
- Barceloński – orzechy duże
- Contorta – orzechy średniej wielkości
- Olbrzym z Halle – orzechy duże
- Syrena – orzechy średniej wielkości
- Warszawski Czerwony – orzechy duże
Ciekawostki
- Leszczyna pospolita przez wieki była uznawana na roślinę magiczną. Miała chronić przed czarami. Z jej gałązek robiono różdżki do wykrywania wody podziemnej.