Kwitnie w maju i czerwcu. Kalina koralowa ma kwiatostany jak pompony lub płaskie. Jest niewymagająca i odporna na mróz.
Cechy: krzew
Inne nazwy: Kalina, Kalinka, Viburnum opulus
Wysokość: 2-4 m
Szerokość: około 2 m
Kalina koralowa rośnie szybko. Jej wymiary można łatwo korygować cięcie. Znosi je doskonale. Niektóre odmiany, np. Compactum, są niższe.
Kwitnienie: maj i czerwiec (V-VI)
Kwiaty: białe, czasem z delikatnym odcieniem różowym; zebrane w kwiatostany jak pompony lub płaskie (w zależności od odmiany)
Owoce: kuliste, czerwone lub brak
Kaliny koralowe – w zależności od odmiany – mają wszystkie kwiaty płonne (kwiatostany jak pompony) albo tylko część (kwiatostany płaskie). Z kwiatów płonnych nigdy nie zawiązują się owoce.
Owoce kaliny są dekoracyjne od sierpnia (VIII) aż do wiosny. Zwracają uwagę mocnym, czerwonym kolorem. Zawierają m.in. wiburninę i saponinę, które mogą powodować zatrucia. Owoców kaliny nie chcą jeść nawet ptaki. Większość trujących substancji owoce kaliny tracą po gotowaniu. Dawniej w czasie głodu, m.in. na Ukrainie, robiono z nimi pierogi.
Liście: zielone
Jesienią liście kaliny przebarwiają się na czerwono i żółto.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz w wyeksponowanych miejscach, przy ogrodzeniach, nad brzegami stawów, cmentarze
Kalina koralowa od wieków tradycyjnie jest sadzona przy ogrodzeniach od ulicy. Sadzono ją też na grobach młodych panien.
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Kalina koralowa jest niewymagająca co do stanowiska. Najlepiej rośnie w pobliżu rowów, stawów, strumieni, murów, a także w zagłębieniach terenu.
Gleba: przeciętna (pH 6-8)
Podlewanie: umiarkowane – młode rośliny, jedynie podczas suszy – starsze
Kalina koralowa lubi wilgoć w ziemi. Dobrze rośnie np. na podlewanych trawnikach. Jednak toleruje też przesuszenie.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Polecane są nawozy wieloskładnikowe do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu.
Nawożenia nie potrzebują kaliny bardzo młode (2-3 lata od posadzenia).
Rozmnażanie: odkłady, sadzonki, odrosty korzeniowe, nasiona
Kalina koralowa najłatwiej rozmnaża się z odrostów korzeniowych. Wyrastają one w odległości do 100 cm od posadzonej kaliny. Co roku wyrasta ich zwykle po kilka.
Cięcie: po kwitnieniu, czyli czerwiec (VI)
Kalinę najlepiej przycinać co roku, do dwóch tygodni od zakończenia kwitnienia. Dzięki temu jest bardziej gęsta i obficie kwitnie. Jej wymiary można dostosować do miejsca w ogrodzie.
Więcej o cięciu kaliny CZYTAJ TUTAJ
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Kalina koralowa jest odporna na największe mrozy.
Choroby i szkodniki: odporna
Kalina koralowa ogólnie jest odporna. Ma jednak dwa uciążliwe szkodniki. To mszyca trzmielinowo-burakowa (wysysa sok z młodych pędów) oraz szarynka kalinówka (wygryza dziury w liściach).
Podczas podlewania ogrodu warto kalinę opryskiwać zraszaczem. To ogranicza występowanie szkodników (zwłaszcza mszyc).
Ciekawe odmiany kaliny koralowej
- Compactum – kwiatostany płaskie
- Pink Sensation – kwiatostany jak pompony
- Roseum – kwiatostany jak pompony
Warto wiedzieć
- Najsłynniejsza kalina koralowa to Roseum, z kwiatami jak pompony. Znana jest także pod nazwami Sterile i Buldeneż (Boule de Neige). Przez wieki była sadzona przy dworach, pałacach, wiejskich domach. Nigdy nie zawiązuje owoców.
- Kalina koralowa jest sadzona od wieków w polskich ogrodach. Jej kory używano także jako lek, m.in. w tamowaniu krwawień, chorobach kobiecych i hemoroidach.
- Obecnie w Polsce uprawia się różne gatunki kalin, nie tylko kalinę koralową. To m.in. kalina hordowina (Viburnum lantana), kalina japońska (Viburnum plicatum), kalina koreańska (Viburnum carlesii), kalina Sargenta (Viburnum Sargentii), kalina wonna (Viburnum fragrans).