Dzięki sadzonkom rozłogowym, potrafi przenosić się z doniczki do doniczki. Kalanchoe wędrujące to sukulent. Jest łatwe w uprawie.
Inne nazwy: Kalanchoe synsepala, Walking Kalanchoe
Pochodzenie: Afryka (Madagaskar)
W Polsce nadaje się tylko do uprawy w domu, bo nie jest odporne na mróz.
Cechy: sukulent
Kalanchoe wędrujące ma mięsiste liście, w których magazynuje wodę. Ma też dekoracyjne kwiaty oraz rozmnóżki, za pomocą których wędruje, np. do doniczek z innymi roślinami. Jest łatwe w uprawie.
Wysokość: 10-20 cm
Kwiaty: białe z odcieniem różowym; pojedyncze
Na parapecie kalanchoe wędrujące kwitnie niezawodnie co roku.
Kwitnienie: marzec – lipiec (III-VII)
Rozmnażanie: sadzonki rozłogowe (rozmnóżki)
Kalanchoe wędrujące rozmnaża się bardzo łatwo – wręcz widowiskowo – za pomocą sadzonek rozłogowych, podobnych jak mają np. truskawka i zielistka.
Sadzonki kalanchoe wędrującego wyrastają na długich pędach. W miarę jak stają się większe i cięższe pędy wyginają się coraz niżej, aż sadzonki dotykają podłoża. Wtedy zapuszczają korzenie w ziemię. Wygląda to ciekawie, tak jakby kalanchoe przemieszczało się np. po parapecie. Potrafi bez problemu zawędrować w ten sposób do innych doniczek i tam się ukorzenić.
Cięcie: tylko rozłogi z przekwitłymi kwiatami (wycina się u nasady)
Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień
Dobrze rośnie zarówno w mieszkaniach chłodnych, jak i przegrzewanych zimą.
Ziemia: przeciętna, przepuszczalna; odczyn lekko kwaśny (pH około 6)
Używać można ziemi do kaktusów lub uniwersalnej do kwiatów.
Przesadzanie: co 2-3 lata
Wędrujące kalanchoe z upływem lat traci ładny pokrój. Dlatego najlepiej odmładzać go, zwłaszcza że rozmnaża się bardzo łatwo, niż przesadzać.
Podlewanie: oszczędne
Kalanchoe wędrujące lepiej znosi przesuszenie, niż zbyt obfite podlewanie. Magazynuje wodę w liściach.
Nawożenie: marzec – sierpień (III-VIII); co 1-2 tygodnie
Polecane są nawozy do kaktusów.
Odporność na mróz: brak
Zimą toleruje spadek temperatury do 12 stopni Celsjusza.
Choroby i szkodniki: bardzo odporne
Jeśli choruje, to zwykle z powodu nadmiernego podlewania. Mogą wtedy gnić korzenie i podstawa łodygi.
Warto wiedzieć
- Kalanchoe wędrujące zostało odkryte dopiero pod koniec XIX wieku. Po przywiezieniu do Europy przez poszukiwaczy nieznanych roślin, opisał ją John Gilbert Baker (1834-1920) – botanik i ogrodnik w Królewskich Ogrodach w Kew (Wielka Brytania).
- Oprócz kalanchoe wędrującego na parapetach są też uprawiane kalanchoe Blossfelda (Kalanchoe blossfeldiana), kalanchoe Daigremonta (Kalanchoe daigremontiana), kalanchoe omszone (Kalanchoe tomentosa), kalanchoe pierzaste (Kalanchoe pinnata), kalanchoe wąskolistne (Kalanchoe tubiflora).