Rośnie nisko przy ziemi. Jałowiec płożący Wiltonii to stara odmiana w niebieskozielonym kolorze. Lubi słońce. Świetnie rośnie w słabej ziemi i bez podlewania. Jest odporny na mróz.
Inne nazwy: Jałowiec płożący Blue Carpet, Jałowiec płożący Wilton, Jałowiec płożący Wiltona, Juniperus horizontalis Wiltonii
Wysokość: 15-20 cm
Szerokość: 2-3 m
Jałowiec płożący Wiltonii rośnie dość szybko. Jego wymiary można korygować cięciem.
Liście: niebieskozielone łuski
Zimą jałowiec Wiltonii ma szarawy odcień. Niebieskozielony kolor powraca po ustąpieniu mrozów.
Gleba: przeciętna, piaszczysta; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (najlepsze jest pH około 7)
Podlewanie: rzadko lub wcale
Jałowce płożące Wiltonii podlewa się tylko po posadzeniu oraz podczas suszy. Nie należy ich sadzić na często podlewanych rabatach – wtedy chorują. Lepiej rosną, gdy mają za sucho, niż za mokro.
Stanowisko: słoneczne
W półcieniu jałowce płożące Wiltonii są rzadkie.
Przeznaczenie: zielone dywany, zamiast trawnika, małe i duże skalniaki, skarpy, donice na balkonie i tarasie, na grobach
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Jałowiec płożący Wiltonii jest odporny na największe mrozy.
Jeśli rośnie w donicach, zabezpieczenie na zimę jest jednak potrzebne. Może bowiem wyschnąć, gdy ziemia w donicy zamarznie na kamień. Dlatego donicę należy owinąć np. tekturą, a ziemię wyściółkować (korą, zrębkami, szyszkami).
Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)
Jałowiec płożący Wiltonii świetnie znosi cięcie. Ran po cięciu nie trzeba zabezpieczać.
Choroby i szkodniki: odporny
Jałowiec płożący Wiltonii rośnie zdrowo. Jeżeli choruje, to zwykle z nadmiaru wody. Atakują go wtedy choroby grzybowe. Zimą należy unikać sypania na niego śniegu z odśnieżanych ścieżek.
Doskonale znosi miejskie zanieczyszczenia: spaliny, smog, kurz. Nadaje się do sadzenia przy ruchliwych ulicach.
Warto wiedzieć
- Starsze jałowce płożące Wiltonii zawiązują szyszkojagody (popularnie nazywane owocami). Są niebieskie, gdy dojrzeją.
- Jałowiec płożący Wiltonii to stara odmiana. Znalazł go Jacob van Heiningen w 1914 roku na wyspie Vinalhaven w Maine (USA). Nową odmianę zaczęła rozmnażać i sprzedawać szkółka South Wilton w Connecticut, znajdująca się kilkaset kilometrów od miejsca pochodzenia jałowca.
- Nazwa jałowca Wiltonii pochodzi od nazwy szkółki South Wilton. Jacob van Heiningen, który był związany z tą szkółką, wyhodował też choinę kanadyjską Wilton.
- Jałowiec Wiltonii czasami tworzy naturalne mutacje w bardzo ciekawych kolorach, zupełne innych niż roślina mateczna. Jego sportami są złociste odmiany Golden Carpet oraz Mother Lode.
