Czy na niskie obwódki w ogrodzie powinien być bukszpan karłowy, czy wystarczy zwykły lecz drobnolistny? – pyta Czytelnik.
Na obwódki najlepsze są bukszpany karłowe (niskie). Po wielu, wielu latach uprawy dorastają zwykle do 1 metra wysokości (cięciem można je skracać).
W polskich ogrodach uprawiane są różne gatunki bukszpanów: bukszpan drobnolistny (Buxus microphylla), bukszpan koreański (Buxus sinica), bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) oraz mieszańce międzygatunkowe.
Najlepsze gatunki
Za najlepsze na niskie obwódki są uważane bukszpan drobnolistny oraz bukszpan wieczniezielony. Każdy z tych dwóch gatunków ma liczne odmiany karłowe – z liśćmi zielonymi, złocistozielonymi i pstrymi. Na obwódki tradycyjnie wybierane są odmiany z liśćmi zielonymi.
Z bukszpanów wieczniezielonych na niskie obwódki nadaje się np. odmiana Suffruticosa, która ma liście w ładnym odcieniu zieleni. Tworzy efektowne tło w ogrodzie przez cały rok.
Bukszpany drobnolistne rosną trochę wolniej niż bukszpany wieczniezielone. Łatwiej – przy pomocy cięcia – zapanować nad ich wymiarami, by tworzyły niskie obwódki.
Uprawa i pielęgnacja
Wymagania oba gatunków bukszpanów – drobnolistnego i wieczniezielonego – są bardzo podobne. Mogą rosnąć w słońcu, półcieniu i cieniu. Wystarcza im przeciętna ziemia.
Bukszpanowe obwódki przycina się od marca do września (III-IX).
Bukszpan na niskie obwódki sadzi się co 15-30 cm. Można sadzić w rzędach pojedynczych, podwójnych, a nawet potrójnych.
