To stara odmiana. Jabłoń Reneta Oberdiecka nie jest wymagająca. W smaku jej owoce mają nutę pigwy. Do jedzenia są najlepsze zimą.

Jabłoń Reneta Oberdiecka to odmiana z połowy XIX wieku. Do jedzenia nadaje się zimą. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Oberdieck’s Reinette, Reneta Oberdika, Reinette d’Oberdieck, Reinette Oberdieck

Pochodzenie: około 1850 roku (Niemcy)

Dojrzewanie: styczeń – marzec (I-III)

Renety Oberdiecka zbiera się około 1 października (X). Do jedzenia są najlepsze po odleżeniu w chłodzie.

To odmiana zimowa. Jabłka dobrze się przechowują. Nie mają tendencji do więdnięcia, ale skórka jabłek może się marszczyć.

Owoce: średniej wielkości (około 7-8 cm); prawie okrągłe, lekko spłaszczone; zielonożółte z małym brunatnoczerwonym rumieńcem i rdzawymi plamkami; skórka cienka; miąższ kremowy, jędrny, bardzo smaczny, soczysty, słodki, kwaskowaty, z nutą pigwy

Przeznaczenie: owoce deserowe, do ciast, na przetwory, wino

Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Jabłoń Reneta Oberdiecka rośnie szybko. Wcześnie zaczyna owocować. Rodzi obficie.

Odporność: dobra

Jabłoń Reneta Oberdiecka dobrze znosi mróz. Nie potrzebuje chemicznych oprysków.

Zapylacze: brak danych

Ciekawostki

Jabłoń Reneta Oberdiecka odkrył w ogrodzie w Wirtembergii (Niemcy) Eduard Lucas (1816-1882) – słynny niemiecki pomolog. To on wymyślił także nazwę. W ten sposób chciał uhonorować swojego przyjaciela Johanna Georga Conrada Oberdicka (1794-1880). Obu łączyła wspólna pasja – drzewa owocowe.

Oberdick był pastorem i kolekcjonerem drzew owocowych. Miał około 4.000 odmian. Szukał drzew owocowych odpornych, a jednocześnie smacznych.
Od 1999 roku w Niemczech jest przyznawana Nagroda Oberdicka za zasługi w dziedzinie ochrony zasobów genetycznych roślin.

Prawdopodobnie Renetę Oberdiecka sprowadzili do Polski Hoserowie – słynna rodzina ogrodników i szkółkarzy w Warszawie. Było to przed 1869 rokiem.

W drugiej połowie XIX wieku jabłoń Reneta Oberdiecka była testowana przez ogrodników w Krakowie oraz Blinstrubiszkach. Otrzymała bardzo dobre opinie.

„Gdyby owoc Renety Oberdika był ładniej zabarwiony, miałby na targu popyt niezawodny, dla swej dobroci i pory dojrzewania” – pisał Edward Janczewski, jeden z tych ogrodników, w „Ogrodniku Polskim” w 1899 roku.

Największy sad Renet Oberdicka był najprawdopodobniej koło Choroszczy (niedaleko Białegostoku). Przed 1888 rokiem posadzono w nim 200 drzew tej odmiany. Sadzonki były kupione w szkółce pani Moesowej w Nowosiółkach (też koło Białegostoku). Sad był założony z myślą o sprzedaży jabłek w Petersburgu.