Jabłoń Parmena Szkarłatna – uprawa, odporność, zapylacze

Ma czerwone, pyszne jabłka. Jabłoń Parmena Szkarłatna to bardzo stara, jesienno-zimowa odmiana. Jest odporna na mróz i choroby.

Jabłoń Parmena Szkarłatna – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR. ej inna polska nazwa to Parmena Szkarłatna Zimowa.

Inne nazwy: Bell’s Scarlet Pearmain, Écarlate d été, Englische Scharlach-Parmaene, Hoods Seedling, Oxford Peach, Parmaine Ecarlate, Parmena Szkarłatna Zimowa, Safran Krasnii, Scarlet Pearmain, Scharlachrothe Parmaene

Pochodzenie: około 1800 rok (Wielka Brytania)

Niewykluczone, że jabłoń Parmena Szkarłatna ma jeszcze starszy rodowód. Pochodzi z ogrodu Syon House, gdzie w XV wieku wybudowano klasztor, a następnie rezydencję rodziny królewskiej.

Dojrzewanie: od października (IX-X) do Bożego Narodzenia

Jabłka Parmeny Szkarłatne od razu nadają się do jedzenia, ale za najsmaczniejsze są uważnae od listopada (XI). To odmiana jesienno-zimowa.

Owoce: małe lub średnie (do 6 cm); prawie okrągłe, czasem z nieregularnymi żłobieniami; żółte z dużym, obejmującym prawie cały owoc smugowatym rumieńcem w kolorze szkarłatnym; skórka gładka, cienka, delikatna; miąższ kremowy, czasem delikatnie czerwonawy pod skórką, soczysty, kruchy, chrupki, aromatyczny, bardzo smaczny, przyjemnie kwaskowaty, z nutą wina

„Smak Parmen jest winkowaty, wyborny, soczystość duża, mięso lekko jędrne. Ko raz popróbował, z pewnością nie zapomni i będzie poszukiwał” – napisał Edmund Jankowski (1849-1938) – słynny polski pomolog, w artykule w czasopiśmie „Ogrodnik” z 1933 roku.

Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, ciasta, do suszenia

Gleba: przeciętna lub żyzna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Jabłoń Parmena Szkarłatna nie jest wymagająca co do ziemi. Najlepiej rośnie w ziemi lekko wilgotne. Lubi też wilgoć w powietrzu, np. od rzeki czy jeziora.

Gdy gleba jest sucha, jabłoń Parmena Szkarłatna rodzi mniejsze owoce. W czasie suszy jabłka mogą przedwcześnie opadać i są mniej smaczne.

Stanowisko: słoneczne

Jabłoń Parmena Szkarłatna rośnie wolno. Szybko zaczyna owocować. Rodzi owoce zwykle co drugi rok.

Dawniej sadzono ją wyłącznie w sadach blisko domu. Powód – piękne, czerwone i pyszne jabłka, które wykradano, jeśli Parmeny rosły niepilnowane w polu czy przy drogach.

Odporność: bardzo dobra

Jabłoń Parmena Szkarłatna to odporna odmiana. Dobrze znosi mróz. Nie potrzebuje oprysków przeciwko chorobom grzybowym.

Zapylacze: Minister von Hammerstein

Ciekawostki

Jabłoń Parmena Szkarłatna została znaleziona przez pana Bell około 1800 roku. Rosła w ogrodzie Syon House koło Londynu (Wielka Brytania). Syon House od kilkuset lat jest rezydencją książąt Northumberland. Wcześniej był tam klasztor.
Jabłoń Parmena Szkarłatna, choć ma pyszne jabłka, nigdy nie zdobyła wielkiej popularności w Polsce. Być może przyczyną była jej wada – drobnienie owoców na słabych, suchych glebach.
Dziś Parmeny Szkarłatne są rzadkie w Polsce. Uprawiane są m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech.
Jabłoń Parmena Szkarłatna jest znana pod wieloma nazwami. Obecnie najpopularniejsze są dwie: Scarlet Pearmain (w krajach angielskojęzycznych) oraz Scharlachrothe Parmaene (w krajach niemieckojęzycznych).

Wykaz innych starych odmian jabłoni opisanych na Niepodlewam CZYTAJ TUTAJ