Jej jabłka pachną poziomkami. Jabłoń Kalwila Karminowa to bardzo stara odmiana jesienno-zimowa. Uważana jest za mało odporną.
Inne nazwy (niektóre): Achter Roter Winter Calville, Blutroter Calville, Calvilla rossa dinverno, Calleville Sanguinole, Calville Rouge d'Anjou d'Hiver, Calville Rouge d'Automne, Calville Rouge de Paques, Calville Rouge Dedans et Dehors, Calville rouge en dedans et en dehors, Caleville rouge dhiver, Cervany Zimni hranac, Kalwila Czerwona Zimowa, Red Winter Calville, Red Winter-Calville, Rode Winter Calvill, Rode Winter Calville, Roode Paasch, Roode Winter Calville, Rote Winter Calville, Roter Eck Apfel, Roter Eckapfel, Roter Himbeer Apfel, Roter Oster Calvill, Roter Oster Kalvil, Roter Oster-Calvill, Roter Winter Calvill, Roter Winter Calville, Roter Winter Erdbeer Apfel, Roter Winter Erdbeerapfel, Roter Winter Himbeer Apfel, Roter Winter Himbeerapfel, Roter Winter Quitten Apfel, Roter Winter Quittenapfel, Roter Winterkalwil, Roter Winterquittenapfel, Rothe Winter Calville, Rother Winter-Calvill, Rouveau, Sanguinole, Teli piros Kalvil, Vraie Calville Rouge d’Hiver, Winter Red Calville
Tak o nazwie tej odmiany pisał słynny polski pomolog Edmund Jankowski w „Ogrodniku Polskim” z 1885 roku:
„Właściwiej może byłoby nazwać to jabłko kalwilą czerwoną zimową, lecz nazwa jest zbyt długa, a przy obfitości różnych kalwil, do siebie podobnych, pożądaną jest rzeczą, nazwy ich uprościć”.
Bardzo podobną nazwę ma Kalwila Karminowa Letnia. Jej jabłka dojrzewają znacznie wcześniej niż Kalwili Karminowej, bo już latem.
Pochodzenie: prawdopodobnie około 1600 roku (prawdopodobnie Francja)
Dojrzewanie: listopad – marzec (XI-III)
To odmiana jesienno-zimowa.
Jabłka Kalwile Karminowe są podobne do owoców odmiany Malinówka (Kalwila Czerwona Jesienna), ale późniejsze i mniejsze.
Jabłka Kalwile Karminowe zbiera się zwykle w październiku (X). Do jedzenia nadają się po kilku tygodniach leżakowania.
Owoce: średniej wielkości i duże; owalne, lekko żebrowane, zwykle asymetryczne; ogonek długi, cienki; skórka karminowa; skórka dość gruba, mocna; miąższ biały, pod skórką różowawy, z różowymi żyłkami, średnio soczysty, kruchy, średnio słodki, mało kwaskowaty, z nutą poziomek, smaczny; delikatny zapach
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, a także do ciast
Gleba: żyzna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Stanowisko: słoneczne, zaciszne
Drzewo plonuje średnio obficie.
Odporność: średnia na choroby i mróz
Zapylacze: Golden Delicious, James Grieve, Kronselska, Królowa Renet, Oliwka Żółta
Ciekawostki
- Kalwilę Karminową miał w swoim ogrodzie Edmund Jankowski (1849-1938) – słynny pomolog, biolog, ogrodnik. Jego drzewko było zaszczepione na karłowej podkładce. Przed I wojną światową Kalwila Karminowa rosła też w słynnym sadzie Bochwiców we Florianowie.
- Obecnie to odmiana praktycznie zapomniana w Polsce. Uprawiana jest m.in. w Niemczech.
Źródło:
- Wiedza własna
- Ogrody północne, Józef Strumiłło, wydanie pod redakcją Władysława Tynieckiego, 1890 rok
- Ogrodnik Polski, 1885 i 1904 rok
- Oesterrichisch – Ungarische Pomologie, Rudolf Stoll, 1888 rok