Grusza Generał Tottleben – uprawa i odporność

Ma duże, smaczne owoce. Grusza Generał Tottleben to odmiana jesienno-zimowa z XIX wieku. Owocuje bardzo obficie.

Inne nazwy: General Tottleben, Jenerał Totleben, Jenerał Tottleben

Pochodzenie: 1839 rok (Belgia)

Gruszę Generał Tottleben wyhodował z nasiona Fontaine de Ghelin w belgijskim Mons. Nasionko było posiane w 1839 roku. Po raz pierwszy drzewo wydało owoce w 1855 roku.

Dojrzewanie: listopad – grudzień (XI-XII)

To odmiana jesienno-zimowa.

Owoce: duże (długość do 10 cm), butelkowate; żółte, z licznymi, nieregularnymi ordzawieniami; miąższ kremowy (czasem zaróżowiony), soczysty, rozpływający, przyjemnie słodki

Przeznaczenie: smaczna odmiana deserowa, do jedzenia na surowo

Grusza Generał Tottleben – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.

Gleba: żyzna, lekko wilgotna, najlepiej z małym dodatkiem gliny

Stanowisko: słoneczne

Drzewo rośnie silnie. Obficie plonuje. Preferuje stanowiska ciepłe, zaciszne.

Prof. Edmund Janowski tak napisał o tej odmianie gruszy w książce „Sad i ogród owocowy” z 1878 roku:

„Duża. Listopad, grudzień. Na duże formy pod murem”.

Odporność: dobra

Dobrze znosi polski klimat.

Zapylacze: brak danych

Ciekawostki

Grusza Generał Tottleben była znana w Polsce już w latach 70. XIX wieku. Na przełomie XIX i XX wieku pojawiała się na targach.

Oto notatka Jana Jurczyńskiego z „Ogrodnika Polskiego” z 1904 roku:

„Generał Tottleben, październik. Bardzo duża, rośnie dobrze; dobra do handlu, w smaku masłowata i rodzi obficie”.

Nazwa Generał Tottleben upamiętnia generała Eduarda Iwanowicza Totlebena (1818-1884) – wojskowego armii rosyjskiej. Za zasługi otrzymał tytuł hrabiego. Totlebenowie vel Tottlebenowie (używali różnej pisowni nazwiska) byli Niemcami pochodzącymi z miejscowości Tottleben. Generał zasłynął m.in. jako inżynier Twierdzy Modlin i Twierdzy Osowiec.

Nie jest jasne, dlaczego gruszę upamiętniono nazwiskiem generała Tottleben. Być może zrobił to Ambroise Verschaffelt (1825-1886) – belgijski ogrodnik i pisarz, który wprowadził tę odmianę na rynek. W 1869 roku zdobył nagrodę ogrodniczą w Petersburgu.