Ma duże, pyszne owoce. Grusza Diuszesa Williamsa to stara odmiana sprzed co najmniej 1820 roku. Trochę kapryśna. Lubi glebę żyzną z domieszką gliny.
Inne nazwy: De Pezenas, Des Eparonnais, Duchesse d`Angouleme de Williams, Duchess Pitmaston, Herzogin von Angouleme, Księżna Williamsa
Pochodzenie: przed 1820 rokiem (Francja)
Dojrzewanie: październik (X)
Owoce: bardzo duże (długość 9-10 cm); zielonożółte, w lekko rdzawe plamki; skórka lekko szorstka, średniej grubości; ogonek gruby; miąższ biały, bardzo miękki, masłowy, bardzo smaczny, lekko pikantny
Przeznaczenie: owoce deserowe, najlepsze do jedzenia na surowo
Gleba: żyzna, najlepiej lekka, ale z domieszką gliny
Grusza Diuszesa Williamsa rośnie intensywnie. Jest długowieczna.
Stanowisko: słoneczne, zaciszne
Odporność: dobra, ale młode drzewka dość wrażliwe na mróz (trzeba je zabezpieczać na zimę); ta odmiana bywa atakowana przez parcha
Ciekawostki
- Grusza Diuszesa Williamsa została wyhodowana z siewki we Francji przed 1820 rokiem (wtedy pierwszy raz wydała owoce). Jej hodowca to A.F. Audusson.
- Grusza-matka odmiany Diuszesa Williamsa uschła w 1862 roku. Ponoć miała 100 lat.
- Na przełomie XIX i XX wieku zalecano sadzenie Diuszesy Willimsa na lekkiej glebie. Z takiego drzewa owoce uważano za najsmaczniejsze.
- Jedna z jej francuskich nazw – Duchesse d`Angouleme de Williams, została tej odmianie nadana na cześć Marii Teresy Charlotty Burbon (1778-1851) – najstarszej córki króla Francji Ludwika XVI, a zarazem praprawnuczki polskiego króla Stanisława Leszczyńskiego. Od słowa „Duchesse” wywodzi się polska nazwa – Diuszesa.
- Grusza Diuszesa Williamsa dojrzewa mniej więcej miesiąc później niż Diuszesa Wczesna. Owoce obu są pyszne. Na przełomie XIX i XX wieku bardziej popularna była Diuszesa Wczesna. Najprawdopodobniej dlatego, że jest mniej wybredna.
- W XIX wieku wyróżniano dwie pododmiany gruszy Diuszesa Williamsa. Jedna z nich była lekko guzowata.
- Odmiana Diuszesa Williamsa była polecana do uprawy na ziemiach polskich przez IV Zjazd Owocoznawców, który odbył się w 1909 roku w Częstochowie.
Lista innych starych odmian grusz sprzed 1914 roku CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
- Wiedza własna
- „Sad i ogród owocowy” z 1912 roku Edmunda Jankowskiego
- „Deutsche Pomologie” Wilchelma Lauche z 1882-1883 roku
- „Ogrodnik Polski”, 1904 rok
Rysunek z XIX wieku gruszy Diuszesa Williamsa został opublikowany za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii