Niewiele jest odmian tak odpornych na mróz jak grusza Carola. Ma duże, bardzo smaczne owoce. Nie jest jednak odporna na wszystkie choroby.
Inne nazwy: brak
Pochodzenie: 1957 rok (Szwecja)
Dojrzewanie: X-XI (październik-listopad)
Gruszki Carola zbiera się w drugiej połowie września (IX). Do jedzenia nadają się od razu po zerwaniu z drzewa, ale najlepsze są po krótkim leżakowaniu w chłodzie, zwłaszcza w październiku (X). Przechowują się krótko, do listopada (XI).
Owoce: duże i bardzo duże (długość około 10 cm); skórka zielona, a w miarę dojrzewania żółtozielona z rdzą, gładka; miąższ kremowy, bardzo soczysty i smaczny, delikatny, słodki, delikatnie pikantny
Wielkość gruszek Carola jest porównywalna do odmiany Faworytka.
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo
Gleba: przeciętna; najlepiej lekko kwaśna (pH 6,2-6,7)
Grusza Carola jest niewybredna co do żyzności ziemi, zwłaszcza gdy jest szczepiona na gruszy kaukaskiej. Jeżeli jest zaszczepiona na pigwie, lepiej rośnie w żyznej ziemi.
Lubi ziemię lekko wilgotną.
Stanowisko: słoneczne; toleruje półcień
Grusza Carola rośnie szybko. Ma piramidalny kształt. Owocuje obficie lecz nie zawsze co roku.
To świetna odmiana na szpalery. Grusza Carola może być gęsto sadzona i mocno cięta. Nadaje się także do prowadzenia np. przy murach i kratkach oraz sadzenia w donicach.
Oporność: bardzo dobra – na mróz, średnia – na choroby
Grusza Carola to jedna z odmian najbardziej odpornych na mróz. Była pod tym kątem wyhodowana w Szwecji, która ma klimat chłodniejszy niż Polska.
Grusza Carola jest mało wrażliwa na parcha. Jest jednak dość podatna na zarazę ogniową oraz rdzę grusz.
We wrześniu (IX) gruszki Carola mogą niszczyć ptaki. Owoce są bowiem słodkie, bardzo przez nie lubiane. Nawet jeśli obok rosną inne gruszki, ptaki wybiorą Carolę.
Zapylacze: Amfora, Dicolor, Dobra Ludwika, Esperena Pańska, Faworytka, Konferencja, Radana
Grusza Carola jest częściowo samopylna. Jednak z kwiatów zapylonych własnym pyłkiem zawiązuje się mało gruszek.
Ciekawostki
- Grusza Carola jest krzyżówką grusz Johantorp (z XIX wieku; Niemcy lub Szwecja) oraz Komisówka (1840 rok; Francja). Została wyhodowana przez Swedish University of Agricultural Science – SLU (Szwecja).