Jedna z najsmaczniejszych gruszek świata. Grusza Bera Biała to bardzo stara odmiana z XVI wieku. Jest kapryśna i delikatna. Wspaniała na nalewki.
Inne nazwy: Bera Cukrowa, Berre Blanc d`Automne, Blancbirne,Citron de Septembre, De Lemon, De Neige, Doyenne, Doyenne Blanc, Ghiaccioule, Kaiserbirne, Kaizerka, Saint Michel, Weisse Herbstbutterbirne, Valencia, Zitronenbirne
Pochodzenie: XVI wiek (prawdopodobnie Włochy)
Dojrzewanie: październik (X)
Owoce: średniej wielkości (długość 5-8 cm); skórka jasnożółta w drobne cętki, delikatna, błyszcząca; kształtne; miąższ biały, bardzo soczysty i smaczny, kwaskowaty
Gruszki Bera Biała najlepiej zbierać kilka dni przed dojrzeniem – wtedy są najsmaczniejsze. Nie nadają do długiego przechowywania. W chłodnym miejscu można je trzymać tylko 1-3 tygodnie.
Przeznaczenie: owoce deserowe do jedzenia na surowo, nalewki, ciasta, soki
Grusza Bera Biała to regionalny przysmak w Austrii. Robi się z niej bardzo charakterystyczne w smaku nalewki (z nutą cytrynową).
Gleba: żyzna, najlepiej z małą domieszką gliny i lekko wilgotna
Stanowisko: słoneczne, koniecznie ciepłe
Grusza Bera Biała bardzo lubi miejsca przy nagrzewających się słońcem murach. Nie znosi miejsc wietrznych, np. nie może być sadzona jako pojedyncze drzewo w polu. Rośnie szybko i obficie owocuje.
Oporność: dobra
Młode drzewka powinny być zabezpieczane przed mrozem.
Zapylacze: Bera Bosca, Bera Hardego, Diuszesa Wczesna, Faworytka, Lektjera, Maria Ludwika, Kongresówka, Patawinka, Wienneńska, Winiówka Francuska
Ciekawostki
- Grusza Bera Biała jest jedną z najstarszych odmian na świecie. Na pewno uprawiano ją już w XVI wieku we Włoszech. Nazywano ją wtedy Ghiaccioule. Dziś „ghiaccioule” oznacza po włosku owocowy lizak lodowy.
- W Polsce grusza Bera Biała jest trudna do kupienia. Młode drzewka są w sprzedaży np. w Austrii, Niemczech, Wielkiej Brytanii.
- Niewiele jest odmian tak starych jak grusza Bera Biała. Wiekiem prawie dorównują jej np. Dobra Szara i Winiówka Francuska. O wiele starsza jest Smalcówka Rzymska, której gruszki jedli już starożytni Rzymianie.
Lista innych starych odmian grusz CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
*wiedza własna
*„Sadownictwo gospodarskie” z 1902 roku Władysława Tynieckiego
*”Deutsche Pomologie” Wilchelma Lauche z 1882-1883 roku
Publikacja ryciny z XIX wieku za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii