Kwitnie w drugiej połowie zimy. Garia eliptyczna to krzew, którego długie kwiatostany przypominają kocie ogony. Dawna nazwa tej rośliny to kotecznik.
Inne nazwy: Garrya eliptica, Kotecznik
Dawna polska nazwa – kotecznik – nawiązuje do kształtu kwiatów garii. Przypominają one kształtami kocie ogony.
Pochodzenie: Ameryka Północna (stany Kalifornia i Oregon USA)
Cechy: krzew
Garia eliptyczna jest ozdobna z kwiatów oraz wiecznie zielonych liści. Kwitnie zimą!
Wysokość: 2-3 m
Szerokość: do 2 m
Kwitnienie: luty – marzec (II-III)
Jeśli zima jest łagodna, garie zakwitają już pod koniec stycznia (I).
Kwiaty: białe
Na tym samym krzewie są tylko kwiaty żeńskie lub męskie. Kwiatostany mają 10-30 cm długości (dłuższe są męskie).
Zapach: niewyczuwalny
Owoce: bez wartości dekoracyjnej
Liście: zielone; nie opadają na zimę
Garia ma sztywne liście trochę podobne do ostrokrzewu kolczastego.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa w wyeksponowanych miejscach, ogrody nad morzem (dobrze znosi zasolenie powietrza)
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Lubi stanowiska przy nagrzewających szybko murach od strony południowej.
Gleba: przeciętna lub żyzna; odczyn pH 6-8
W zasobnej ziemi lepiej kwitnie.
Podlewanie: umiarkowane
Wiosną nie potrzebuje podlewania, gdyż w glebie jest wystarczająco dużo wody. Podlewać trzeba latem, jeżeli jest sucho.
Warto garie ściółkować, np. korą. Ściółka zapobiega zbyt szybkiemu wysychaniu i głębokiemu przemarzaniu gleby.
Ziemia dla garii powinna być lekko wilgotna lecz nie mokra.
Nawożenie: kwiecień (IV) oraz jesień
Wiosną najlepsze są nawozy wieloskładnikowe do krzewów kwitnących, które zawierają dużo fosforu i potasu. Można też stosować nawozy o wolnym działaniu, najlepiej 3 miesiące.
Jesienią stosuje się tylko nawóz jesienny, czyli nie zawierający azotu (w jego składzie są tylko potas i fosfor).
Rozmnażanie: sadzonki, odkłady
Cięcie: po kwitnieniu, czyli kwiecień (IV)
Przycinanie nie jest potrzebne co roku. Garię przycina się tylko wtedy, gdy nadmiernie się rozrośnie albo aby nadać jej bardziej regularny kształt.
Wytrzymałość na mróz: średnia
Mogą przemarzać zwłaszcza młode egzemplarze. Należy je okrywać na zimę, np. agrowłókniną, i koniecznie ściółkować. Dla garii zdradliwe są bezśnieżne, mroźne zimy. Gleba zamarza wtedy głęboko i garia nie może pobierać z niej wody (jednocześnie traci ją poprzez zimozielone liście). Ściółka w dużym stopniu zapobiega temu zjawisku.
Choroby i szkodniki: odporna
Nie potrzebuje chemicznych oprysków. Bardzo dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia.
Ciekawostki
- Nazwa garia (Garrya – z języka łacińskiego) upamiętnia Nicholasa Garry`ego – sekretarza Kompanii Zatoki Hudson. Jego przyjacielem był Davis Douglas (1799-1834) – szkocki botanik i ogrodnik. To on wymyślił nazwę tej rośliny.
- Garia to rzadki krzew ozdobny w Polsce. Znany był jednak już w XIX wieku. Wówczas nazywano go garrya lub kotecznik. Garię wymienia „Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin poprzedzony historyczną rozprawą o źródłach” Józefa Rostafińskiego z 1900 roku.
W tym czasie ogrodnicy dyskutowali, czy garia nadaje się do uprawy w polskim klimacie. Wspomina o tym „Ogrodnik Polski” z 1904 roku.
