Najczęściej jej kwiatostany są różowe. Echmea wstęgowata lubi rozproszone światło, wilgoć i ciepło. Spokrewniona jest m.in. z ananasem.
Inne nazwy: Aechmea fasciata
Pochodzenie: Ameryka Południowa (Brazylia)
W naturalnych warunkach rośnie w górskich lasach (przytwierdza się korzeniami do kory drzew). W Polsce nadaje się tylko do uprawy w domu lub oranżerii.
Należy do rodziny bromeliowate (ananasowate). Spokrewniona jest z takim roślinami jak ananas jadalny, bilbergia, skrytokwiat pasiasty, neoregalia.
Cechy: epifit
Wysokość: 40-50 cm (z kwiatostanem do 80 cm)
Rośnie wolno.
Kwitnienie: prawie cały rok
Echmea zakwita raz. Po przekwitnieniu zamiera. Po bokach rośliny pojawiają się młode odrosty (zwykle 2-3 sztuki). Wyhodowane z nich młode echmee zakwitają najczęściej po 3-4 latach. Kwitnienie można przyśpieszyć, kładąc obok nich dojrzałe owoce, np. jabłka.
Kwiaty: białe lub różowe (w różnych odcieniach)
Najpopularniejsze są kwiaty różowe.
Zapach: brak
Liście: długie (jak wstęgi) zebrane w rozetę; zielone, z białym, rozmytym, cementowym deseniem
Rozmnażanie: sadzonki boczne i nasiona
Sadzonki najlepiej ukorzeniają się wiosną. Miejsce cięcia warto posypać węglem drzewnym.
Siew echmei jest trudny. Stosowany jest w kwiaciarstwie. Nasiona szybko tracą zdolność kiełkowania.
Cięcie: nie ma potrzeby
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Echmea preferuje światło rozproszone. Nie należy ustawiać jej w prażącym słońcu.
Ziemia: przeciętna, przepuszczalna; odczyn kwaśny (pH około 5)
Polecane są podłoża uniwersalne do kwiatów z domieszką kory lub do hortensji.
Przesadzanie: gdy korzenie przestają się mieścić w doniczce
Przesadzanie najlepiej wykonać wiosną.
Podlewanie: umiarkowane (zimą nieco mniej)
Echmea lubi zraszanie przez cały rok. Do podlewania i zraszania najlepsza jest woda miękka w temperaturze pokojowej. Latem można pozostawić trochę wody w rozecie liści, zimą – tylko, jeśli w pomieszczeniu jest ciepło.
Nawożenie: od kwietnia do sierpnia (IV-VIII) – co dwa tygodnie, od września do marca (IX-III) – raz w miesiącu
Polecane są nawozy do roślin kwitnących, w dawkach o połowę mniejszych niż podane na opakowaniach.
Odporność na mróz: brak
Zimą echmea wstęgowata toleruje spadek temperatury do 16°C. Latem lubi temperaturę 22-27°C.
Choroby i szkodniki: odporna
Jeśli choruje, to zwykle z powodu braku wody.
Ze szkodników echmeę wstęgowatą atakują najczęściej tarczniki i wełnowce.
Ciekawe odmiany echmei wstęgowatej
- Primera – kwiaty różowe
- White Head – kwiaty białe
Warto wiedzieć
- Echmeę wstęgowatą, jako bilbergię wstęgowatą, opisał w 1828 roku John Lindley (1799-1865) – słynny angielski botanik. Obecną nazwę nadał jej pół wieku później John Gilbert Baker (1834-1920) – także bardzo znany botanik angielski.
- Oprócz echmei wstęgowatej uprawiane są także m.in. echmea lśniąca (Aechmea fulgens), echmea meksykańska (Aechmea mexicana), echmea srebrzysta (Aechmea chantinii), echmea Weilbacha (Aechmea weilbachii).