To paproć drzewiasta. Diksonia antarktyczna przypomina z wyglądu palmę. Nadaje się do uprawy w mieszkaniach i oranżeriach.
Inne nazwy: Balancyjum antarktyczne, Balantium antarcticum, Balantium antarktyczne, Balantium podbiegunowe, Dicksonia antarctica, Dwuwijka antarktyczna, Paproć tasmańska
Pochodzenie: Australia
Cechy: paproć
Diksonia antarktyczna to drzewiasta paproć doniczkowa. Wytwarza „pień” podobny jak mają palmy. W rzeczywistości to kłącze.
Nadaje się do uprawy na parapetach i w oranżeriach. Jest średnio trudna w uprawie.
Na pniach starszych paproci można uprawiać storczyki epifityczne.
Wysokość: około 100 cm
W naturalnym środowisku osiąga nawet do 15 metrów wysokości. Rośnie w wilgotnych lasach Australii nad strumieniami i morzem.
Kwitnienie: brak
Liście: zielone; pierzaste
Na spodniej stronie liści zawiązują się zarodniki.
Rozmnażanie: sadzonki wyrastające z pnia oraz wysiew zarodników
Rozmnażanie z zarodników jest bardzo trudne i niepolecane w uprawie amatorskiej.
Sadzonki pojawiają się rzadko.
Cięcie: tylko najstarsze usychające liście
Resztki najstarszych liści tworzą pień paproci. Im ma więcej lat, tym pień jest wyższy.
Stanowisko: półcień
Latem lubi temperaturę 18-25 stopni Celsjusza. Zimę zaś powinna spędzać w słabo ogrzewanym pomieszczeniu – w temperaturze 10-15 stopni Celsjusza.
Ziemia: żyzna, przepuszczalna, lekko wilgotna; odczyn kwaśny (pH 4,5-5,5)
Diksonie antarktyczne najlepiej rosną w ziemi do paproci. Powierzchnię ziemi warto ściółkować, np. korą.
Sklep Niepodlewam poleca: Podłoże do paproci
Przesadzanie: co 1-3 lata
Dobry termin na przesadzanie to wiosna.
Podlewanie: umiarkowane
Powinna mieć zawsze lekko wilgotną bryłę korzeniową. Bardzo lubi zraszanie zarówno liści, jak i pnia.
Nawożenie: co 2-4 tygodnie od czerwca do sierpnia (VI-VIII)
Najlepsze są nawozy do paproci.
Sklep Niepodlewam poleca: Nawóz płynny do paproci Burza Liści
Odporność na mróz: wytrzymuje spadki temperatury do 0 stopni Celsjusza, ale traci wtedy na pięknym wyglądzie
Najlepiej nie narażać diksonii na zbyt niską temperaturę.
Choroby i szkodniki: odporna
Z powodu zbyt suchego powietrza w pokoju może schnąć, zwłaszcza zimą.
Warto wiedzieć
- Wbrew nazwie, diksonia antarktyczna nie pochodzi z zimnej Antarktydy lecz ze znacznie cieplejszej Australii. Przed wiekami, także w czasach gdy odkryto tę paproć, przydomek „antarktyczny” otrzymywały rośliny pochodzące z półkuli południowej.
W XIX wieku w Polsce używano też przydomka „podbiegunowy”.
- Diksonia antarktyczna była uprawiana w polskich domach już w XIX wieku. Wówczas nazywano ją balantium antarktyczne lub balantium podbiegunowe. Zamiast balantium używano też nazwy balancyjum. Była uprawiana w dużych pokojach i salonach.
„Wielka okazała paproć z kształtu podobnego do palm, tem więcej, że posiada rodzaj trzonu (pnia) zwieńczonego koroną wielkiego, okazałego listowia” – opisał diksonię antarktyczną Edmund Jankowski w książce „Kwiaty naszych mieszkań” z 1880 roku.
- Diksonię anarktyczną po raz pierwszy opisał Charles Louis L’Héritier de Brutelle (1746-1800) – francuski botanik i sędzia. Było to pod koniec XVIII wieku.
- W naturze rośnie wiele gatunków paproci diksonia, ale tylko antarktyczna jest uprawiana w donicach. Nazwa diksonia upamiętnia Jamesa Dicksona (1738-1822) – szkockiego botanika, ogrodnika i mykologa specjalizującego się w mszakach.
- Drzewiaste paprocie, takie jak diksonie antarktyczne, są rzadkie w uprawie doniczkowej. Inna paproć drzewiasta uprawiana w mieszkaniach to podrzeń garbaty.