Ma niewielkie wymagania i dużą odporność, w tym na przesuszenie. Aloes drzewiasty to roślina pokojowa. Czasem zakwita na parapecie.
Inne nazwy: Aloe arborescens
Pochodzenie: Afryka
Cechy: sukulent
W Polsce aloes drzewiasty nadaje się tylko do uprawy w mieszkaniach i oranżeriach, gdyż nie jest odporny na mróz. Na lato może być wynoszony na zewnątrz.
To roślina bardzo łatwa w uprawie, także dla początkujących osób.
Wysokość: do 100 cm
W naturze aloesy drzewiaste osiągają nawet kilka metrów wysokości. Mają pokrój krzaczasty. Stare, rozrośnięte okazy przypominają drzewka (mają drewniejące podstawy).
Kwitnienie: styczeń – luty (I-II)
Kwiaty: czerwone lub pomarańczowe
Na parapecie kwitnie rzadko.
Liście: zielone, żółtozielone lub w paski (w zależności od odmiany)
Na brzegach liści są kolce. Kłują, ale niezbyt mocno.
Rozmnażanie: sadzonki boczne i pędowe
Sadzonki odcina się lub odrywa od rośliny matecznej i sadzi w ziemi. Bardzo łatwo się ukorzeniają.
Najlepszy termin ukorzeniania sadzonek aloesów to sierpień i wrzesień (VIII-IX). Jednak można aloesy ukorzeniać prawie cały rok. Sadzonki najsłabiej przyjmują się latem.
Cięcie: zwykle nie ma potrzeby
Przycina się tylko wtedy, gdy nadmiernie się rozrośnie.
Stanowisko: słoneczne
Toleruje lekki półcień, ale wtedy jest wybujały, mniej gęsty.
Dobrze rośnie zarówno w mieszkaniach chłodnych, jak i przegrzewanych zimą. Jednak jeśli jest możliwość, zimą warto go trzymać w słabo ogrzewanych pomieszczeniach (8-10 stopni Celsjusza). Rośnie wtedy bardziej okazały i czasem zakwita.
Na lato aloes można wystawiać na balkon lub taras.
Ziemia: przeciętna, przepuszczalna; odczyn od lekko kwaśnego do zasadowego (pH 6,5-8)
Używać można ziemi do kaktusów lub uniwersalnej do kwiatów.
Przesadzanie: co 2-3 lata
Aloesy wybaczają też brak przesadzania przez wiele lat. Rosną jednak wtedy słabiej.
Podlewanie: latem – umiarkowane, zimą – oszczędne
Bardzo dobrze znosi okresowe przesuszenie. Nie znosi zalewania wodą – jeśli lato spędza na balkonie, trzeba go ustawić tak, by nie padał na niego zbyt często deszcz.
Rośnie zdecydowanie lepiej, jeżeli ma wody za mało, niż za dużo.
Dawniej aloesy drzewiaste podlewano o określonych porach dnia. Pisał o tym Aleksander Karwacki w książce „O chodowaniu i pielęgnowaniu kwiatów i roślin pokojowych” z 1866 roku:
[…] podlewa się bardzo rzadko w lecie po zachodzie słońca w zimie nie równie rzadziej w porze południowej”.
Nawożenie: raz w miesiącu
Odpowiednie są nawozy do kaktusów i sukulentów.
Odporność na mróz: do około minus 5 stopni Celsjusza
Choroby i szkodniki: bardzo odporny
Nie sprawia większych problemów. Jeżeli choruje, to zwykle z powodu nadmiernego podlewania. Mogą wtedy gnić korzenie i podstawa łodygi.
Ciekawe odmiany aloesów drzewiastych
- Spineless – liście zółtozielone
- Variegata – liście w paski zielone, kremowe i żółte
Warto wiedzieć
- Aloesy drzewiaste były popularne w polskich domach już w XIX wieku.
„Naśladuje grupę palm, liście jego pełne soku są znanym środkiem pomocnym na oparzeliny; zresztą pod względem ozdobności dosyć podrzędna, mająca tę zaletę, że w mieszkaniu utrzymuje się w wybornem zdrowiu. Te, jak wszystkie aloesy, może być w lecie wystawionym na dwór, lubo to nie jest koniecznie potrzebne” – napisał Edmund Jankowski w książce „Kwiaty naszych mieszkań” z 1880 roku.
- Na parapetach są uprawiane różne gatunki aloesów. Oprócz aloesu drzewiastego to także m.in. aloes krótkolistny (Aloe brevifolia), aloes ościsty (Aloe aristata), aloes zwyczajny (Aloe barbadensis).