To bardzo stara odmiana, prawdopodobnie sprzed co najmniej 500 lat. Śliwa Renkloda Zielona ma wybitnie smaczne, słodkie owoce.
Inne nazwy: Green Gage, Grossegrune Reineclaude, Grosse Grune Reneklode, Old Green Gage, Reine Claude Doree, Reineclaude doree grosse, Reine Claude Verte, Renkloda Złota
Pochodzenie: przed XVI wiekiem (prawdopodobnie Włochy)
Dojrzewanie: sierpień – wrzesień (VIII-IX)
Owoce: średniej wielkości; prawie okrągłe; skórka gładka, mocna, najpierw zielona, a następnie złocistozielona, z białawym nalotem i czerwonymi cętkami; miąższ zielony, miękki, bardzo soczysty, słodki, wybitnie smaczny, dobrze odchodzi od pestki.
Renkloda Zielona owocuje bardzo obficie. W latach urodzaju owoce są mniejsze i mniej słodkie.
Tak o smaku Renklod Zielonych pisał Edmund Jankowski w książce „Sad i ogród owocowy” z 1921 roku:
„Mięso zielone, miękkie, soczyste, szlachetnego, wybornego smaku, tak słodkie, że od dotknięcia zlepiają palce. Pestka nieduża. Doskonała na wszelkie przetwory, m.in. pyszne wino i likier z niej. Owoce surowe już przydatne do gotowania, z małych robi się dobrą galaretę”.
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, do ciast, na przetwory
Na początku XX wieku Rekloda Zielona często była sprzedawana na targach jako Renkloda Złota. Tak pisał o niej Kazimierz Brzeziński w książce „Polska pomologja: opis celniejszych odmian drzew owocowych polecanych do hodowli w Polsce” z 1929 roku:
„Owoc deserowy pierwszorzędnej wartości. Znakomity na przeroby, bardzo ceniony i poszukiwany przez cukierników i fabryki konserw owocowych. Cukiernicy kupują zupełnie niedojrzałe, wielka więc łatwość transportu, gdy owoce są zupełnie twarde. Do sprzedaży i wysyłki jako owoc deserowy należy Renklodę złotą zdejmować na kilka dni przed dojrzeniem; powinna być nieco miękka, ale jeszcze o tyle twarda, żeby dobrze zniosła transport. Dojrzała transportu nie znosi. Odmiana handlowa, na rynkach poszukiwana i ceniona”.
Gleba: żyzna, piaszczysta, z domieszką gliny, dość wilgotna; odczyn zbliżony do obojętnego (pH 6,7-7,2)
Stanowisko: słoneczne
Jak rośnie Renkloda Zielona opisał Kazimierz Brzeziński w książce „Polska pomologja: opis celniejszych odmian drzew owocowych polecanych do hodowli w Polsce” z 1929 roku:
„Drzewo rośnie silnie, tworząc rozłożystą, odwrotnie stożkową, dosyć regularną koronę, której dolne gałęzie z wiekiem zwieszają się. Pędy silne, brudno-popielatej barwy. Liść wielki, silny, gładki, szarawo-zielonej barwy, silnie unerwiony, słabo na brzegu piłkowany”.
Odporność: dobra
Drzewo dobrze znosi mróz (mogą przemarzać kwiaty). Rośnie zdrowo, ale jeśli wiosna jest wilgotna, poraża ją brunatna zgnilizna drzew pestkowych (w tych latach owocuje słabo lub wcale).
Zapylacze: Buhler, Czar, Fallenberg, Jefferson, Kirka, Królowa Wiktoria, Mirabelka z Nancy, Renkloda Althana, Renkloda Ulena, Węgierka Włoska, Węgierka Zwykła
Ciekawostki
- Pochodzenie Renklody Zielonej jest nieznane. Najprawdopodobniej została przywieziona z Włoch do Francji za czasów francuskiego króla Ludwika XII (1462-1515). W kolejnych wiekach ta śliwa trafiała do innych krajów, m.in. do Wielkiej Brytanii przywiózł ją William Gage (stąd m.in. nazwy Green Gage i Old Green Gage). W Polsce była prawdopodobnie znana co najmniej od XVIII wieku jako Francuska Daktylowa zielona. Wśród najlepszych śliw wymienił ją ks. Krzysztof Kluk w książce „Roslin potrzebnych, pozytecznych, wygodnych, osobliwie kraiowych albo Ktore w kraiu uzyteczne byc mogą utrzymanie, rozmnozenie, zazycie” z 1777 roku.
- Z nasiona Renklody Zielonej została wyhodowana odmiana Renkloda Althana.
- Młode drzewka Renklody Zielonej można kupić na całym świecie, także w Polsce.
- Renklody Zielone były inspiracją książki Rumer Godden „The Greengage Summer” z 1958 roku. Na jej podstawie został nakręcony film.
Źródło:
- Wiedza własna
- „Ogrodnik Polski”, 1880, 1884 i 1900 rok
- „Sad i ogród owocowy”, Edmund Jankowski, 1921 rok
- „Polska pomologja: opis celniejszych odmian drzew owocowych polecanych do hodowli w Polsce”, Kazimierz Brzeziński, 1929 rok