Jej liście mają dziury i powycinanie brzegi. Monstera dziurawa to roślina pokojowa osiągająca duże rozmiary. Jest łatwa w uprawie.
Inne nazwy: Monstera deliciosa, Roślina dziurawa
Pochodzenie: Ameryka Południowa i Ameryka Środkowa
Cechy: pnącze
Monstery dziurawe należą do rodziny obrazkowatych. Spokrewnione są z takimi roślinami jak aglaonema, alokazja, cantedeskia, filodedron, kaladium, kolokazja, obrazki, rzęsa, scindapsus, tulejnik, zamiokulkas, zroślicha.
Monstery zmieniają wygląd w zależności od wieku. Liście młodych egzemplarzy mają dziury jak ser szwajcarski. Im więcej mają lat, tym bardziej dziury zmieniają się w wycięcia. Monstery młode mają pokrój krzaczasty, a starsze zamieniają się w pnącza. Bardzo dekoracyjnie wyglądają też korzenie powietrzne. W naturze monstery wykorzystują je do wspinania oraz czerpania składników pokarmowych i wody.
Wysokość: 2-3 m
Liście: zielone lub pstre
Monstera dziurawa jest ozdobna z liści. Są duże (średnica do 80 cm), z dziurami i wycięciami. Według naukowców ich kształt sprawia, że dziko rosnące monstery są mniej narażone na zniszczenie przez wiatr.
Uwaga! Liście monstery dziurawej należy co pewien czas odkurzać przy pomocy lekko wilgotnej ściereczki. Czyste liście można nabłyszczać specjalnymi preparatami, także z nawozami dolistnymi.
Kwiaty: zebrane w kolby otoczone białymi pochwami
Na kolbie (ma około 30 cm długości) znajdują się osobne kwiaty żeńskie i męskie. Wieczorami delikatnie, słodko pachną. Kwiaty zapylane są przez owady nocne oraz nietoperze.
Prawdopodobnie pierwszy raz monstera zakwitła w Polsce w Ogrodzie Botanicznym w Warszawie. Było to w XIX wieku. Tak pisał o tym Edmund Jankowski (1849-1938) – słynny polski ogrodnik, biolog i znawca sadownictwa, na łamach „Przeglądu Ogrodniczego” w 1935 roku:
„Gdym tam praktykował w r. 1872 i 1873 potężny okaz F. (filodendrona, tak nazywano wtedy monsterę – przyp. Niepodlewam) zakwitł i rozpuścił swe osobliwe i zielonawo żółte spodem, białe z wierzchu – skrzydła, poczem ukazały się kolby owocowe nieco z kształtu do owocostanów kukurydzy podobne. Podobno owoce te są w swej ojczyźnie jadalne. W Ogr. Botan. Jednakże nie dojrzały, pomimo ciepła i światła, zdawałoby się odpowiedniego. Czego im brakło do dojrzenia, nie wiem, ale fakt ten nie jest odosobniony i zdarza się z niektóremi roślinami, w szklarni hodowanemi”.
Rozmnażanie: sadzonki pędowe i wierzchołkowe oraz odkłady powietrzne
Monstery dziurawe najlepiej ukorzeniają się w marcu i kwietniu (III-IV), w temperaturze około 25 stopni Celsjusza. Sadzonki powinny mieć przynajmniej dwa liście.
Cięcie: tylko rośliny starsze, jeśli są za wysokie
Monstery skraca się zwykle dopiero wtedy, gdy zaczynają rosnąć jak pnącza. To ma miejsce po latach uprawy. Nie należy obcinać korzeni powietrznych. Bez nich monstery rosną słabo.
Stanowisko: jasne, ale nie w pełnym słońcu
Dobrze rośnie zarówno w mieszkaniach chłodnych, jak i przegrzewanych zimą.
Zimą preferuje temperaturę 18-20 stopni Celsjusza. Znosi też wyższą, ale może wtedy podsychać.
Ziemia: żyzna, przepuszczalna, najlepiej z dodatkiem kory; odczyn lekko kwaśny pH 5,5-6,5
Przesadzanie: co 2-3 lata
Stare, ciężkie egzemplarze trudno jest przesadzić. Wtedy co roku trzeba usunąć wierzchnią warstwę ziemi z doniczki. Następnie dosypuje się świeże podłoże.
Podlewanie: umiarkowane
Nawożenie: co 2 tygodnie od marca do października (III-X)
Monsterę dziurawą zasila się nawozami do kwiatów doniczkowych ozdobnych z liści.
Odporność na mróz: brak
Choroby i szkodniki: odporna
Rośnie zdrowo. Jeżeli choruje to najczęściej z powodu nadmiernego podlewania. Mogą ją wtedy atakować choroby grzybowe.
Ciekawe odmiany monstery dziurawej
- Borsigiana – liście zielone
- Cheesecake – liście pstre
- Variegata – liście pstre
Warto wiedzieć
- Owoce monstery dziurawej jada się w krajach Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Uważane są za smaczne, ale zawierają dużo szczawianów. Mogą sprzyjać kamicy nerkowej oraz być przyczyną podrażnień układu pokarmowego.
- Dawniej monstery dziurawe uważano za filodendrony. Jeszcze na początku XX wieku nazywano je filodendrony dziurawe.
„Znamienite, pierwszorzędne rośliny pokojowe, przydatne do wielkich salonów na równi z palmami, wspaniałe swą niezwykłą formą, obfitością przybyszowych korzeni, do czarnych postronków podobnych, wreszcie liśćmi, często ogromnemi, podziurowianemi, trwałemi” – pisał o monsterach Edmund Jankowski w książce „Kwiaty naszych mieszkań” z 1880 roku.
- W donicach, oprócz monstery dziurawej, uprawiana jest także monstera Adansona (Monstera adansonii).