Jest odporna na mróz i choroby. Jabłoń Reneta Harberta ma niewielkie wymagania. To odmiana zimowa, świetna m.in. do ciast.
Inne nazwy: Harberts Reinette, Harbert’s Reinettenartiger Rambour
Pochodzenie: przed 1828 rokiem (Niemcy)
Dojrzewanie: listopad – kwiecień (XI-IV)
Jabłka Renety Harberta zrywa się późno – najlepiej w połowie października (X). Po zbiorze nie nadają się do jedzenia. Muszą poleżeć przynajmniej kilka tygodni w chłodzie.
Owoce: duże i duże (około 7-8 cm); lekko spłaszczone; żółto-czerwone z dużym, paskowanym rumieńcem; miąższ kremowy, soczysty, kwaskowaty, kruchy, smaczny; pachnące
Jabłka Renety Harberta są ładne z wyglądu.
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, ciast, suszenia, na dżemy, marmolady, wino
Jabłka Renety Harberta są ogólnoużytkowe. Szczególnie smaczne są we wszelkiego rodzaju ciastach.
Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Jabłoń Reneta Harberta jest niewymagająca co do ziemi. Gdy ma za suchą ziemię, owoce mogą przedwcześnie opadać.
Stanowisko: słoneczne
Jabłoń Harberta nie ma specjalnych wymagań co do stanowiska. Drzewo osiąga duże rozmiary. Nadaje się także do uprawy w górach do 500 m n.p.m., przy drogach oraz w donicach. Owocuje średnio obficie.
Odporność: bardzo dobra
Jabłoń Reneta Harberta rośnie zdrowo. Jest odporna na mróz. Kwitnie późno, dlatego jej kwiaty nie mają tendencji do przemarzania. Nie sprawia problemów. Nie wymaga chemicznych oprysków od chorób.
Zapylacze: Kronselska, Królowa Renet, Ontario, Pepina Linneusza, Reneta Ananasowa, Reneta Baumanna, Reneta Kaselska
Ciekawostki
- Jabłoń Reneta Harberta została znaleziona w 1828 r. w prywatnym ogrodzie w Arnsberg – dziś to zachodnie Niemcy (niedaleko Belgii oraz Holandii). Właścicielem ogrodu był Carl Ludwig Anton Maria Harbert (1771-1832) – urzędnik, poborca podatkowy i burmistrz Arnsberg. Jabłonkę w jego ogrodzie wypatrzył Adrian Diel – słynny pomolog niemiecki. Prawdopodobnie Harbert miał sadzonkę w ogrodu klasztornego w Westfalii.
- Ogród Harberta to dziś Hallenstrasse w Arnsberg (Niemcy). Jabłoń-matka już dawno w nim nie rośnie, ale w 1993 roku posadzono w nim znowu tę odmianę. Inicjatorem był Karl Föster (1915-2010) – niemiecki społecznik, pisarz, związany z księdzem Franzem Stockiem.
- Harbert jest pochowany w Arnsberg. Mieszkańcy Arnsberg mają ciekawy zwyczaj. Na jego grobie kładą jabłka Renety Harberta, zamiast kwiatów. Pierwsze owoce są przynoszone na Wszystkich Świętych, gdy zaczyna się sezon na jedzenie Renet Harberta.
- Jabłoń Harberta szybko zdobyła popularność po 1828 roku, zwłaszcza w Niemczech, Holandii i na ziemiach polskich. Zachwycali się nią ówcześni ogrodnicy.
- W Polsce uprawiana była zarówno przy pałacach, jak w sadach chłopskich. Często sadzono ją przy drogach.
- W XIX wieku największy sad z Renetami Harberta był w okolicach Choroszczy koło Białegostoku. Rosło w nim 300 jabłoni tej odmiany. Jabłka były przeznaczone na sprzedaż w Petersburgu.
- Według klasyfikacji z XIX wieku Reneta Harberta jest zaliczana do złotych renet.
- W Polsce nadal można kupić młode drzewko Renety Harberta.
Źródło:
- Wiedza własna
- „O sadownictwie i ogrodnictwie,”, Szymon Śmigaj, 1919 rok
- „Ogrodnik Polski”, 1881, 1885, 1888, 1892, 1904 rok
- „Deutsche Pomologie”, Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
- „Oesterrichisch – Ungarische Pomologie”, Rudolf Stoll, 1888
- „Nederlandsche Fruitsoorten”, Nederlandsche Heidemaatschappij, 1942
Rysunek jabłoni Reneta Harberta z XIX wieku został opublikowany za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii
O innych starych odmianach jabłoni CZYTAJ TUTAJ