Jej jabłka mają wytrawny smak z orzechowo-winną nutą. Jabłoń Parmena Adamsa to stara odmiana zimowa. Była popularna za czasów brytyjskiej królowej Wiktorii.

Jabłoń Parmena Adamsa – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.

Inne nazwy: Adams Parmaene, Adams Parmain, Adams’Parmain, Adamas`s Pearmain, Matchless, Norfolk Pippin, Norfolk Russet, Pippin Norfolk

Pochodzenie: przed 1800 rokiem (Wielka Brytania)

Dojrzewanie: grudzień – marzec (XII-III)

To odmiana zimowa. Jabłka zrywa się zwykle w pierwszej połowie października (X). Do jedzenia nadają się dopiero od grudnia (XII), po odleżeniu w chłodzie.

Owoce: średniej wielkości (około 7 cm); pękate, lekko wydłużone; po zbiorze zielono-czerwone, a w miarę dojrzewania w chłodzie żółto-czerwone, z dużym paskowanym rumieńcem obejmującym prawie cały owoc, z drobnymi plamkami; skórka delikatna; miąższ kremowy, soczysty, kruchy, lekko słodki, wytrawny, winny, z nutą orzechową, smaczny; ładny zapach

Przeznaczenie: owoce deserowe, do ciast, na cydr i sok

Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Jabłoń Parmena Adamsa jest mało wymagająca co do ziemi.

Stanowisko: słoneczne

Udaje się, jak to dawniej określano, w „każdym położeniu”. Nadaje się do sadzenia nawet przy drogach i na polach (bez żadnych osłon).

Pepina Adamsa rośnie średnio szybko. Wcześnie zaczyna owocować i owocuje obficie.

Odporność: bardzo dobra

Jabłonie Parmena Adamsa rosną zdrowo. Nie potrzebują oprysków. Są odporne na silne wiatry i mróz.

Zapylacze: Filippa, James Grieve, Koksa Pomarańczowa, Kronselska, Królowa Renet

Ciekawostki

W Polsce jabłonie Parmena Adamsa były sadzone głównie w drugiej połowie XIX wieku. Były lubiane szczególnie na południu dzisiejszej Polski.
Jabłoń Parmena Adamsa pochodzi z Wielkiej Brytanii, ale nie wiadomo kto ją wyhodował. Pierwsza nazwa tej odmiany to Pippin Norfolk. Dlatego uważa się, że pochodzi z hrabstwa Norfolk, tak jak Pepina Londyńska.
Nazwa Parmena Adamsa powstała w połowie XIX wieku. Upamiętnia ogrodnika Roberta Adamsa, który ją rozmnażał i sprzedawał.
Szczyt popularności jabłoni Parmena Adamsa przypadł na czasy brytyjskiej królowej Wiktorii (1819-1901). Do dziś Parmenty Adamsa są poszukiwane w Wielkiej Brytanii jako delikatesowy składnik soków jabłkowych, nadających im wytrawną, orzechową nutę.
Choć Parmena Adamsa to odmiana odporna i niewymagająca, jest obecnie bardzo rzadka w Polsce. Być może przyczyną jest wytrawny smak jabłek (nie są zbyt słodkie). Młode drzewka można jednak kupić. To odmiana kolekcjonerska.